“Weet je wat het is? Ik kan heel slecht tegen onredelijkheid”

Oeps. Mijn krakende nep-leren jas en in plastic verpakte Zalando bestelling maken een beige-broek-meneer rechts van me wakker. Zijn hoofd komt omhoog en zijn bril met grote glazen en gouden randjes wordt zichtbaar. Zo’n typisch gevalletje van stijlvol gekocht, 20 jaar geleden, stug blijven en dragen en opnieuw stijlvol in 2019. Well done.

Takke toeristen

“Tering, wat ben jij slim zeg!” Allebei onze aandacht wordt getrokken door een gesprek op de stoelen achter ons. Een stel heeft besloten dat de trein de beste plek is om uit te vechten waar ze gaan wonen. En ‘Michiel’ blijkt een “niet ethisch verantwoord, maar wel slim” plan te hebben om geld te besparen.

Ondertussen heeft de jongen links van ons zijn schoolschrift gelaten voor wat het is en zich bij de denkbeeldige tribune aangesloten. Langzaam lijkt de coupé zich alleen nog maar te vullen met de stemmen van het stel.

“Ik kan dat gewoon niet aan, weetje. Die toeristen in Amsterdam”, zegt de vrouw van het stel vanuit haar roze jas. De hoofdstad is klaarblijkelijk van de baan. Vervolgens ontstaat er een discussie of Utrecht dan een reële optie is. Maar met de heerlijke alliteratie “Takke toeristen”, is ook die van de optie-lijst geschrapt.

Het duurt niet lang of de hele coupé heeft het gevoel deze mensen door en door te kennen. Inmiddels is duidelijk dat beiden in de horeca werken. “Ik krijg mijn drankjes niet betaald.” Zegt de roze vrouw plompverloren. “Wat is dat nou weer voor bureaucratisch kut gedrag”, antwoordt de man, kaal en gezet. “Het zijn Fransen hè.” “Nee, het zijn ambtenaren.” Niemand snapt hier de logica achter. Iedereen grinnikt.

Roddeltijd

Roddeltijd is aangebroken. “Niet doorvertellen he!” Waarschuwt de vrouw vooraf. Ik voel me alsof ik weer even een kijkje op mijn middelbare school neem. Vervolgens stroomt er een compleet Whatsapp-gesprek uit de roze dame. “Oh die chick, jongen. Ik word daar gewoon zooooo moe van. Weet je wat het is? Ik kan heel slecht tegen onredelijkheid. Dus als ik heel de tijd zie dat zij tegen mij over anderen zit te lullen. Daar kan ik gewoon niet tegen.” De man met de bril met de gouden randjes kijkt me aan. Een synchroon-schaterlach is onvermijdelijk.

Inmiddels is een oudere dame opgestaan en richting het stel gelopen. “Kan het misschien wat zachter? Het overstemt de hele…” Ze maakt een ronddraaiende beweging met haar handen. “Coupé”. “Boven is volgens mij een stilteruimte”, antwoordt de roze dame. En ze gaat onverstoord verder met haar verhaal. De kale man, duidelijk onder de plak, is zichtbaar aan het twijfelen tussen stoer mee blijven blèren en respectvol zijn volume aanpassen.

Ondertussen blijven de ‘kloten’ en de ‘jezus’en’ voorbijvliegen. Roze dame pakt opnieuw het Whatsapp-gesprek erbij. “Kijk, dit bijvoorbeeld. Dan vraagt ze: “Hoe gaat het?” En dan zeg ik: “Goed, ik ben aan het studeren.” Dan is het toch duidelijk dat ik even geen contact meer wil? Wat een kutwijf met haar tegendraadse obstinate kut gedrag. Ik ben er zo klaar mee!”

Nou mevrouw. Guess what? Wij ook.

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.