Ik zat bij de Bagels & Beans met een aantal klasgenoten. Het was erg gezellig (anders zou ik er ook niet zijn). Tijdens het eten van een vet onhandige bagel met chutney (@B&B, noem het gewoon jam!), hadden we het over vrienden. De één was altijd te verlegen om op iemand af te stappen, een
TagVrienden
“Guilty pleasures zijn voor mij meer pleasures”
“Zet anders wat van jouw muzieklijst aan, Daan.” De zin bereikt in slow-motion mijn oren. Opeens gutsen de druppels van mijn voorhoofd en draai ik met een hele enge nerveuse glimlach mijn hoofd. Ik moet voorkomen dat mijn muziek beluisterd wordt. Het is té gênant. Mijn naam is Daan en ik heb de muzieksmaak van
Ik heb FOMO – Wie niet?
“Ik moet het weten!” Achter mijn laptop zit een gefrustreerd mens met ogen rood als een tomaat en een gezicht zo bleek als de lucht in januari. Deze persoon is niemand minder dan- ik denk wij allemaal. Ik betrap mezelf in ieder geval regelmatig op deze pose. Wanneer ik een bevestiging van een bestelling verwacht,