Het eind van mijn semester komt eraan, en wat betekent dat? Ondraaglijke stress. Oké, ik overdrijf misschien een beetje, maar de stress loopt wel hoog op en kan zeker soms als ondragelijk voelen. Ik denk dat dat voor iedere student wel eens herkenbaar is. Ik loop vanaf het begin van mijn semester hier in Boedapest
Tagstudentenleven
Hoeveel pech hebben we?
De ‘pechgeneratie’ is helaas de omschrijving van de generatie waar ik me in bevind. Zelf voel ik heus een ‘pech-gevoel’ als ik nadenk over mijn toekomst of als ik toevallig zie hoeveel nullen er achter mijn studieschuld staat op de website van ome DUO. Toch merk je in je dagelijkse leven niet enorm
4 tips om je studententijd te overleven
Sporten Wat vond ik dat vervelend, als mijn moeder weer eens tegen me zei dat ik echt een keer moest gaan sporten. ‘Dat is goed voor je Veer.’ ‘Ja, maar ik ben geen sportmens mam.’ Totale onzin natuurlijk. Iedereen is een sportmens, je moet er alleen voor open staan. Nu ik af en
Opa&Opa dagboek: De tijd vliegt…
Lieve Opa&Opa, Wat stress allemaal met je kan doen, is zo bijzonder. Ik merk dat ik er nu erg onder lijd. Ik vind het vervelend dat ik zoveel stress heb, maar het is niet anders. Alles moet worden afgerond. Ik ben namelijk bijna klaar… hopelijk… Gisteren liep ik door de CHE heen en ik voelde
Opa&Opa dagboek: Vriendschap
Lieve Opa&Opa, En voordat je het weet is het alweer april. Het gaat allemaal zo snel voorbij en ik ben zo druk dat ik het allemaal niet door heb. Door het drukke afstuderen, vergeet ik jullie helemaal te schrijven. Dat vind ik vervelend, want ik vind deze dagboeken leuk om soms ook zelf doorheen te
Opa&Opa dagboek: Allemaal te snel
Lieve Opa&Opa, We zijn alweer halverwege maart en het gaat mij allemaal te snel. Ik ben op dit moment bezig met mijn afstudeerstage en daarnaast een onderzoek aan het houden. Als het allemaal goed gaat ben ik na de zomervakantie volwaardig juf en kan ik gaan werken. Maar ik vraag me af of ik daar
Opa&Opa dagboek: Durf ik het wel aan?
Lieve Opa&Opa, Gelukkig nieuwjaar! Het is 2023 en ik vind het jammer dat ik alweer afscheid moest nemen van 2022. Als je mij nu zou vragen hoe 2023 tot nu toe gaat, dan heb ik daar gemengde gevoelens over. Ik kan namelijk op twee manieren kijken naar die vraag. Eerst kan ik kijken op persoonlijk
Student en juf zijn… geen goede mix(drank)
Nooit gedacht dat dit een ‘probleem’ zou worden, maar het is het nu al een paar keer geworden. Student én leerkracht zijn. Als student heb je een bepaald studentenleven en geloof me, ik geniet er volop van. Daarnaast sta ik nu hele dagen voor de klas, voor groep 3 om specifiek te zijn. Deze twee
Column: De extravert in de introverte wereld
Al jaren hebben introverte mensen voor een plek moeten vechten in deze extraverte wereld. Steeds weer uit hun comfortzone om hun stem te laten horen. Maar nu zijn de (wc-)rollen omgedraaid. Opeens moet iedereen zich voegen naar de lifestyle van de introverten. Thuisblijven, met niemand praten en met een boek en een kopje thee op
Leven met een Limburgse identiteit
Elke vrijdagmiddag kan ik niet wachten om mezelf met een enorme logeertas, die tijdens NS-spitsuren meteen dienst doet als stormram, in de trein te proppen en een kleine tweehonderd kilometer af te zakken naar mijn ouders in Zuid-Limburg. Eenmaal daar aangekomen begint mijn andere leven. Een leven waar ik, zoals het er nu uitziet, nog
Column: Tijd is geld. Toch?
Twee weken geleden kreeg ik te horen dat ik niet mag afstuderen dit voorjaar. Mijn eerste reactie: kut (mag ik dat zeggen hier?). Ik dacht gelijk aan nog meer centen betalen aan de CHE en de overheid, terwijl ik niet eens colleges heb. Dat blijf ik vaag vinden, let’s be real. Op hetzelfde moment moet
Column: “Volgens mij let echt niemand op de precieze kleur van mijn tanden”
Ik poetste vanmorgen, gisteravond, die ochtend en eigenlijk alle ochtenden en avonden daarvoor mijn tanden. Bij mij thuis liggen verschillende tubes, want de één heeft een gek smaakje en de ander heeft geen fijne dop en zo zijn er nog een paar. Vanmorgen stond ik dus met de bek vol tandpasta toen het mij opeens
Column: Het is weer zo’n dag
Het is een heerlijke maandagochtend, waarin ik had gepland om te gaan sporten. Ik heb het nog niet gedaan, want ik schrijf nu deze column. Maar wellicht dat ik, zodra ik op publiceren heb gedrukt, even m’n sportlegging aantrek. En dat op maandagochtend. Als het daadwerkelijk gebeurt, verdien ik een schouderklopje, daar moeten we het
Column: waarom stoppen wij mensen in hokjes?
“Hokjes, vakjes. We stoppen iedereen in hokjes, vakjes. Als ze anders zijn dan wijhijhijjjj.” Dit liedje zat in mijn hoofd, ook al is het al jaren geleden dat ik hem voor het laatst gehoord heb. En ik moet zeggen: het liedje maakt nog steeds een punt, ook al zijn de visuals op Youtube vreselijk. Het
Column: ik dieet
Ik snoep niet, loop niet zomaar binnen bij de McDonalds en zit niet meer achter mijn bureau. In plaats daarvan sta ik zoveel mogelijk als ik werk, eet ik mijn vitamientjes en bestel ik een kleine burger of salade als ik toch bij de Mac beland. Dus ik dieet. Hoor je niet zo vaak van
Ontbijten of naar de bios? Het is de kunst van volwassen worden
“Dus het kan pas de oven in als het lampje uit is?” Dit is één van de vele naïeve uitspraken die ik de afgelopen maanden heb uitgekraamd naar mijn huisgenoten. Deze zin illustreert bijvoorbeeld een waardevolle les die ik leerde tijdens het koken. Na een maandje of zeven op mezelf ben ik er eindelijk achter