Waar ik mezelf jaren geleden iedere zondag kon vinden in de kerkbanken, kom ik mezelf nu steeds vaker tegen in het café. Ik probeer de blijvende leegte in me te vullen met een koud biertje in plaats van heilig water. De muren om me heen weerkaatsen niet langer de weemoedige klanken van orgelmuziek en harde
Tagkerk
CHE-baas promoveert op kerk en jongeren
Hoera! Onze opperbaas, de altijd goedlachse Harmen van Wijnen, is gepromoveerd. Maar waarop eigenlijk? Een exclusief interview (of nou ja, één van de zoveelste) met de enige echte. Door: Nicolette de Boer Gefeliciteerd met uw promotie! En met de uitslagen van de keuzegids natuurlijk. U heeft het druk gehad, of niet? “Dank je wel. Nou,
CHE’ers stemmen voor vrouwen in het ambt
“It is a man’s world”. Deze zin gaat voor bijna elke plek in de samenleving op (behalve bij verpleegkunde-opleidingen dan). Zo ook in de kerk. De kerk is een plek waar voornamelijk mannen preken en de diensten leiden. Ondanks dat de eerste vrouwelijke dominee al in 1920 op de preekstoel stond, blijft het een controversieel
All you can eat kerksnoep
“Ik ga naar de kerk en ik neem mee: een Psalmboek, mijn Bijbel, een eventuele hoed en een zak met snoep.” Snoep: het tussendoortje dat zo lekker tussendoor kan. De adempauze tijdens een dienst, het voedsel wat de slaapsmaak uit je mond verdrijft. Er zou een groothandel moeten komen voor kerkvoedsel. Elke kerkbank zou een
Modebiënnale in de kerk
De volgers van Johannes Calvijn hameren graag op ‘eenvoud en soberheid’, de werkelijkheid is schrijnend genoeg anders. Natuurlijk is heel christelijk Nederland tot op zekere hoogte calvinistisch, maar de orthodoxere groepen baseren de grootste delen van de dogma op zijn ideeën. Zij vinden dat iedereen zich volgens bovenstaande code hoort te gedragen, en zeker ook
De alles verbeurde doch misbare kerktaal
De bevindelijk gereformeerde kerken hebben een groot arsenaal aan tradities. Sommigen stammen van de vroegchristelijke kerk af, anderen uit de zeventiende eeuw. Daar veel van die tradities mooi en sober zijn, is er één traditie die voor mij toch enige hilariteit met zich meebrengt. Namelijk het archaïsche taalgebruik van de kerkbeambten. Zeker omdat de meeste van