Daan heeft een depressie gehad en nu schrijft hij over deze periode. Ook praat hij met anderen die hetzelfde meemaken of hebben meegemaakt. Een klein sprankje licht danst over mijn gezicht. Het vogelnest op mijn hoofd jeukt. De donkere waas doemt weer op en drukt mijn lichaam zwaar tegen mijn matras. “Of het is gewoon
Taginterview
Hoe voelt dat dan, zo’n depressie?
“Ik begrijp het gewoon niet. Soms moet je toch gewoon even doorzetten?” Dat is dus het probleem. Het lukt me dan echt niet. Ik sla dicht. Ga op slot. Een waas neemt over. “Wat? Maar je kan toch gewoon…” Nee, niet dus. Een depressie is een ziekte. Een ziekte die in de weg staat van
SLB’er Tjerk Hubregste: ‘Ik geef het vuurtje graag door’
“Ik las dat je altijd beschrijft hoe de mensen binnenkomen, dus ik heb m’n best gedaan om het er zo normaal mogelijk uit te laten zien” zegt hij, terwijl hij rustig aan komt lopen in het academiehart. Lachend voegt hij eraan toe: “Het is wel gek om nu aan de andere kant van de tafel
Docent journalistiek Ruud Vos: ‘Ik sta zelf nog met m’n poten in de klei’
Hij komt aangelopen in een rustig tempo. We hebben afgesproken in het academiehart van de opleiding journalistiek. Nadat we elkaar de hand hebben geschud zegt hij: “Vind je het goed als we eerst even naar buiten gaan? Ik heb net een aantal examengesprekken gehad en ik moet eerst even roken hoor.” Samen lopen we naar
Blocnote en dagboek
‘Moet je luisteren; ik heb net thee gezet. Lust je ook? Dan kunnen we daarna beginnen.’ Ik zeg netjes ja, en kijk om me heen. Op tafel ligt een blok. Zo’n blok dat veel studenten hebben om aantekeningen te maken. Tenminste, aan het begin van het jaar hadden ze dat. Volgens mij worden het er