Lieve Opa&Opa, En voordat je het weet is het alweer april. Het gaat allemaal zo snel voorbij en ik ben zo druk dat ik het allemaal niet door heb. Door het drukke afstuderen, vergeet ik jullie helemaal te schrijven. Dat vind ik vervelend, want ik vind deze dagboeken leuk om soms ook zelf doorheen te
Tagdocent
Waar was je?
Woensdag ging ik naar Rotterdam. Om herinneringen op te halen met medestudenten die in hetzelfde bootje hebben gezeten, maar ik ben ook naar mijn oude stageschool gegaan. Om de leerlingen weer te zien en mijn mentor. Vol spanning ging ik met mijn beste vriendin, die daar ook stage heeft gelopen, naar mijn oude stageschool. Terwijl
Hoe gaat het met je?
Ik weet het nog heel goed. Ik zat in Havo 5 en liep bij een psycholoog. Ik had moeite met mijn angststoornis en op een gegeven moment werd school mij ook te veel. Tijdens een gesprek met mijn psycholoog werd het al snel duidelijk, ik ging met een maatschappelijk medewerker en mijn mentor van de
Dag kinderen, dag Rotterdam!
Afscheid nemen. Het moet helaas bijna. Ik heb nu een heel jaar erop zitten met mijn groep 3 in Rotterdam. Uiteindelijk is mijn laatste dag op de school daar, en dan komt het moeilijkste. Normaal heb ik er niet zoveel moeite mee. Maar dit keer is het anders. Dit is namelijk de eerste keer dat
‘Gaan jullie alsjeblieft slapen?’
Ik kan mij nog goed herinneren dat ik in Londen was met mijn klas. Het was in december, havo/vwo 3 en we waren met de bus en de boot gegaan. Het was een leuk uitje van school. We moesten het wel doen met het budget van school, dat was niet zo veel… Eigenlijk helemaal niets.
Naamkaartjes
‘We hebben onze naamkaartjes!’ zei ik tegen mijn medestudenten op onze stageschool. Elke keer als wij op school komen zien we een bord met wie er aanwezig zijn en wie er afwezig zijn. Als je aanwezig bent, schuif je je naam naar aanwezig. Dit is als er brand is en de brandweer weet hoeveel mensen
Opa&Opa dagboek: Grenzen stellen
Lieve Opa&Opa, Waar te beginnen over vorige maand… Ik ben weer eens over mijn grens heengegaan. Januari ging niet goed en ik ben erg blij dat die maand is afgelopen. De laatste stageweek kwam er aan, maar ik moest eerst een toets maken. Het weekend daarvoor ging ik leren voor dat tentamen, maar ik voelde
Stage in Rotterdam-Zuid
Geloof het of niet, maar mijn begeleider op stage zei dat ik hier een artikel over moet schrijven. Ik geef sinds het begin van mijn derde jaar op de pabo, les in Rotterdam-Zuid. Ik moet zeggen dat het wel een beleving is geweest. Er gebeurt genoeg hier en soms is het wel allemaal te veel.
Docent Theo Dekker: “Ik probeer altijd te dansen in het moment”
Energiek, passievol en een enorme drive om mensen, vooral jongeren, te willen helpen. Dat is Theo Dekker (47), docent binnen de pabo-opleiding. “Ik heb ADHD. Zelf noem ik het liever Alle Dagen Heel Dankbaar. Ik zie het niet als een belemmering. Het helpt me juist om die drive vast te houden.” Twee dagen per week
Docent Wout Heslinga: “Ik was Wout 1.0, nu ben ik Wout 2.0”
Gedreven door passie, een ongelofelijk doorzettingsvermogen en leven in vertrouwen op God. Dat is Wout Heslinga (61). Hij houdt van geschiedenis, praat soms als een theoloog, maar is bovenal journalist. “Vroeger heb ik de regie vaak zelf in handen gepakt. Nu heb ik God leren accepteren als de regisseur van mijn leven.” Jarenlang werkt Wout
Zo voelt het als je geen keuzestress hebt
Het hbo bereidt je voor op de tijd hierna. De tijd van oriënteren, solliciteren en het serieuze werk: een baan. Maar wat nou als je twijfelt aan je kwaliteiten, ervaring, kennis en keuzes? Dán hoor je bij het merendeel van de hbo-studenten. Want wat er na je opleiding gaat gebeuren is vaag, onvoorspelbaar en soms
Docent Hendrie van Maanen: “Ik vind bucketlisten echt afschuwelijk”
Zijn liefde voor reizen en het buitenland brengen hem op de mooiste en bijzonderste plekken. Hendrie van Maanen (44) gaf een aantal jaar les in Thailand, woonde daar met zijn gezin, maar nu is hij weer gesetteld in Nederland. Toch heeft die Aziatische cultuur een plek veroverd in zijn hart. “Het is een lastige cultuur
Docent Maarten Bakker: “Dertig bestralingen in je hoofd hakken er wel in”
Hij was altijd druk, genoot van zijn werk en zat het liefste tot diep in de nacht zijn colleges voor te bereiden. Nu doet hij het noodgedwongen allemaal een stuk rustiger aan. Een paar jaar geleden kreeg Maarten Bakker (59) een hersentumor. Na een pittige behandeling gaat het nu weer wat beter, maar zijn kijk
Docent theologie Nico van der Voet: “Mijn vrouw noemt me saai en ik denk dat ze gelijk heeft”
“Ontdekken wie jij bent als persoon is een zoektocht met een vertrekpunt. Je begint nooit in een lege kamer die je helemaal zelf in kunt vullen. Dus ga opzoek en ontdek, maar verlies het beginpunt niet uit het oog.” Het zijn de woorden van Nico van der Voet, docent bij de afdeling HBO-Theologie voor pastoraat
Docent verpleegkunde Jacquelien Brons: ‘Je kunt vaak meer dan je zelf denkt’
Het is pauze als ze met een laptop onder haar arm en precies op tijd komt aanlopen bij de koffiebar in het Atrium. Op de stoel tegenover mij zit een vrouw die precies en gestructureerd overkomt. Vandaag spreek ik met Jacquelien Brons, docent binnen de opleiding verpleegkunde. Op de vraag hoe ze zichzelf zou omschrijven
Dit maakt jouw irritante treinreis tenminste nog een beetje dragelijk
Soms heb je zo’n dag dat het allemaal gewoon even kut is. Je bent je ov kwijt, je broertje heeft je lunch opgegeten of je hebt een 4 gekregen voor dat magazine waar je écht heel hard aan had gekopieerd en geplakt. Dan, ja precies dan, is treinen zo’n ding waar je echt even geen