We gaan weer vol goede moed het nieuwe jaar in: je neemt je voor om dit jaar écht elke week naar de sportschool te gaan, om echt al je studiestof bij te houden, of om hardcore vegetariër te worden. Maar al gauw wordt het ‘blue monday’: zo rond de derde week van het nieuwe jaar
Tagcolumn
De samenleving in een vierzit
Ik zat in een overvolle trein vanuit Maastricht. Tegenover mij zat een bejaarde Turkse moslima. Naast mij zat een zakenman, onberispelijk in pak, glimmende schoenen en elk haartje op zijn kalende hoofd in het gareel. Schuin tegenover mij zat een puisterige middelbare scholier, op wiens T-shirt een verleidelijke dame zonder T-shirt was afgebeeld. De Nederlandse
Column: “Volgens mij let echt niemand op de precieze kleur van mijn tanden”
Ik poetste vanmorgen, gisteravond, die ochtend en eigenlijk alle ochtenden en avonden daarvoor mijn tanden. Bij mij thuis liggen verschillende tubes, want de één heeft een gek smaakje en de ander heeft geen fijne dop en zo zijn er nog een paar. Vanmorgen stond ik dus met de bek vol tandpasta toen het mij opeens
Die ene iconische Hobbit-scène
Het is november: een grauwe, grijze maand waarin er niks gebeurt en de langverwachte feestdagen zo dichtbij en toch zo ver weg lijken. Toch heeft november voor mij wel een avontuurlijk randje. Het was in deze maand dat ik, twee jaar geleden onderhand, mezelf deed denken aan die ene iconische scène uit The Hobbit. Je
Column: Het is weer zo’n dag
Het is een heerlijke maandagochtend, waarin ik had gepland om te gaan sporten. Ik heb het nog niet gedaan, want ik schrijf nu deze column. Maar wellicht dat ik, zodra ik op publiceren heb gedrukt, even m’n sportlegging aantrek. En dat op maandagochtend. Als het daadwerkelijk gebeurt, verdien ik een schouderklopje, daar moeten we het
Column: waarom stoppen wij mensen in hokjes?
“Hokjes, vakjes. We stoppen iedereen in hokjes, vakjes. Als ze anders zijn dan wijhijhijjjj.” Dit liedje zat in mijn hoofd, ook al is het al jaren geleden dat ik hem voor het laatst gehoord heb. En ik moet zeggen: het liedje maakt nog steeds een punt, ook al zijn de visuals op Youtube vreselijk. Het
Peter-Pan dag
Peter-Pan dag Bij het opruimen van mijn kamer werd ik geconfronteerd met één van de meest tragische teleurstellingen in mijn leven. Ik kwam een boekje van schots en scheef aan elkaar geniete A4’tjes tegen. Ik sloeg het boekje open en de taalfouten in het feloranje kinderlijke handschrift deden pijn aan mijn ogen. Op de voorkant
Column: ‘Ik probeer indruk te maken op mensen die mijn naam niet eens weten’
Ik typ deze column in een te gek hostel in Dublin. Zo’n hostel met pods in plaats van stapelbedden en waar elke muur Instagrammable is. Mijn herfstvakantie is nu en ik dacht vorige week: ik ga een tripje maken. Dus zaterdag vloog ik naar Belfast, pakte zondag de bus naar Dublin en zal morgen, weer
In vijf stappen naar fatsoenlijk telefoneren in het ov
Ik zit bijna elke dag in de bus. En dan wel twee of vier keer. Soms ook in de trein. En dat dan soms ook twee keer. Heen en terug. Elke rit is anders, maar ze zijn ook écht allemaal hetzelfde. De situatie is dan als volgt: iedereen komt de bus binnen en zegt ‘goedemorgen’
Column: Zeg alsjeblieft nooit dat je creatief bent…
Ja en daar zat ik dus, druipend in het zweet na te denken over wat ik moest zeggen. Zijn ogen keken mij indringend aan, wachtend op een antwoord. Dit klinkt als een soort van maffia-marteling of een kruisverhoor van de politie, maar ik betwijfel of ik ooit in zo’n situatie zou komen. Ben daar veel
Het was de tweede dag terug op school en de toon was gezet: “Zou één van jullie zo’n tuinbroek aandoen?”
“Zou één van jullie zo’n tuinbroek aandoen?” De docent keek vol verwachting in het rond. Het is ongeveer 8:45 en het eerste college van de dag staat op het punt te beginnen. Zelfs op dit tijdstip praat de klas altijd honderduit, maar nu waren ze voor twee minuten doodstil. En nee, het was geen vier
Ik ben geen feminist, maar…
Ik zat pas met zes anderen aan tafel. Met wat automaatkoffie praatten een beetje over wat we willen bereiken. Een van de meiden vertelde dat ze een blog wilde starten met vrouwen als doelgroep. “Wat is het doel van je website?” “Ter inspiratie”. “Dus om vrouwen te inspireren?” “Ja. Ik ben geen feminist, maar ik
Beste geslaagde, het komt goed
Vlaggen kleuren de straten rood-wit-blauw, tassen bungelen aan de stok. Achter de deuren klinkt gejuich en wordt er door minderjarigen flink gedronken en gefeest. “Ach, ze zijn geslaagd. Voor deze ene keer mag het”, vinden de ouders. Het is weer die magische tijd van het jaar: examenfeesttijd! Een aanloop naar de vrijheid Vóór het feestgedruis
“Guilty pleasures zijn voor mij meer pleasures”
“Zet anders wat van jouw muzieklijst aan, Daan.” De zin bereikt in slow-motion mijn oren. Opeens gutsen de druppels van mijn voorhoofd en draai ik met een hele enge nerveuse glimlach mijn hoofd. Ik moet voorkomen dat mijn muziek beluisterd wordt. Het is té gênant. Mijn naam is Daan en ik heb de muzieksmaak van
Kan ik niet nog een jaar 19 zijn?
Als ik dit op deze site gooi is het Oudjaarsavond. Voor mij tenminste. Helaas geen vuurwerk of champagne om 00:00, maar misschien/waarschijnlijk/hopelijk wel wat mensen die voor mij zingen. Und als dit online gaat is het 7 juni AKA mijn verjaardag. Happy bday to me xx<3. Er gaan vandaag 20 kaarsjes op mijn stapel pannenkoeken.
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, ben je mijn vriend of vijand?
De spiegel weet elke keer weer vriend en vijand te verbazen. Dat heldere vlak aan de wand kan je dag maken of breken. Simpelweg door te laten zien wat je niet wilt zien. Soms denk ik dat we vrienden zijn geworden en dat ik het wel aankan om voor hem te staan, maar vriendschap zou