Ik zit bijna elke dag in de bus. En dan wel twee of vier keer. Soms ook in de trein. En dat dan soms ook twee keer. Heen en terug. Elke rit is anders, maar ze zijn ook écht allemaal hetzelfde. De situatie is dan als volgt: iedereen komt de bus binnen en zegt ‘goedemorgen’
Tagcolumn
Column: Zeg alsjeblieft nooit dat je creatief bent…
Ja en daar zat ik dus, druipend in het zweet na te denken over wat ik moest zeggen. Zijn ogen keken mij indringend aan, wachtend op een antwoord. Dit klinkt als een soort van maffia-marteling of een kruisverhoor van de politie, maar ik betwijfel of ik ooit in zo’n situatie zou komen. Ben daar veel
Het was de tweede dag terug op school en de toon was gezet: “Zou één van jullie zo’n tuinbroek aandoen?”
“Zou één van jullie zo’n tuinbroek aandoen?” De docent keek vol verwachting in het rond. Het is ongeveer 8:45 en het eerste college van de dag staat op het punt te beginnen. Zelfs op dit tijdstip praat de klas altijd honderduit, maar nu waren ze voor twee minuten doodstil. En nee, het was geen vier
Ik ben geen feminist, maar…
Ik zat pas met zes anderen aan tafel. Met wat automaatkoffie praatten een beetje over wat we willen bereiken. Een van de meiden vertelde dat ze een blog wilde starten met vrouwen als doelgroep. “Wat is het doel van je website?” “Ter inspiratie”. “Dus om vrouwen te inspireren?” “Ja. Ik ben geen feminist, maar ik
Beste geslaagde, het komt goed
Vlaggen kleuren de straten rood-wit-blauw, tassen bungelen aan de stok. Achter de deuren klinkt gejuich en wordt er door minderjarigen flink gedronken en gefeest. “Ach, ze zijn geslaagd. Voor deze ene keer mag het”, vinden de ouders. Het is weer die magische tijd van het jaar: examenfeesttijd! Een aanloop naar de vrijheid Vóór het feestgedruis
“Guilty pleasures zijn voor mij meer pleasures”
“Zet anders wat van jouw muzieklijst aan, Daan.” De zin bereikt in slow-motion mijn oren. Opeens gutsen de druppels van mijn voorhoofd en draai ik met een hele enge nerveuse glimlach mijn hoofd. Ik moet voorkomen dat mijn muziek beluisterd wordt. Het is té gênant. Mijn naam is Daan en ik heb de muzieksmaak van
Kan ik niet nog een jaar 19 zijn?
Als ik dit op deze site gooi is het Oudjaarsavond. Voor mij tenminste. Helaas geen vuurwerk of champagne om 00:00, maar misschien/waarschijnlijk/hopelijk wel wat mensen die voor mij zingen. Und als dit online gaat is het 7 juni AKA mijn verjaardag. Happy bday to me xx<3. Er gaan vandaag 20 kaarsjes op mijn stapel pannenkoeken.
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, ben je mijn vriend of vijand?
De spiegel weet elke keer weer vriend en vijand te verbazen. Dat heldere vlak aan de wand kan je dag maken of breken. Simpelweg door te laten zien wat je niet wilt zien. Soms denk ik dat we vrienden zijn geworden en dat ik het wel aankan om voor hem te staan, maar vriendschap zou
Hoe kom je uit een depressie?
Daan heeft een depressie gehad en nu schrijft hij over deze periode. Ook praat hij met anderen die hetzelfde meemaken of hebben meegemaakt. Een klein sprankje licht danst over mijn gezicht. Het vogelnest op mijn hoofd jeukt. De donkere waas doemt weer op en drukt mijn lichaam zwaar tegen mijn matras. “Of het is gewoon
Column: ik dieet
Ik snoep niet, loop niet zomaar binnen bij de McDonalds en zit niet meer achter mijn bureau. In plaats daarvan sta ik zoveel mogelijk als ik werk, eet ik mijn vitamientjes en bestel ik een kleine burger of salade als ik toch bij de Mac beland. Dus ik dieet. Hoor je niet zo vaak van
Hoe voelt dat dan, zo’n depressie?
“Ik begrijp het gewoon niet. Soms moet je toch gewoon even doorzetten?” Dat is dus het probleem. Het lukt me dan echt niet. Ik sla dicht. Ga op slot. Een waas neemt over. “Wat? Maar je kan toch gewoon…” Nee, niet dus. Een depressie is een ziekte. Een ziekte die in de weg staat van
Van hemel naar hel en weer terug
Waar ik mezelf jaren geleden iedere zondag kon vinden in de kerkbanken, kom ik mezelf nu steeds vaker tegen in het café. Ik probeer de blijvende leegte in me te vullen met een koud biertje in plaats van heilig water. De muren om me heen weerkaatsen niet langer de weemoedige klanken van orgelmuziek en harde
Column: wees maar lekker negatief
Ik heb aardig veel zelfkennis. En niet om mezelf de hemel in te prijzen, maar ik ben altijd blij en positief. Het enige wat mij tegenhoudt om ‘s ochtends fluitend mijn bed uit te komen, is het feit dat ik niet kan fluiten. Ik probeer het vaak, maar ik lijk een goudvis op het droge als
Ontbijten of naar de bios? Het is de kunst van volwassen worden
“Dus het kan pas de oven in als het lampje uit is?” Dit is één van de vele naïeve uitspraken die ik de afgelopen maanden heb uitgekraamd naar mijn huisgenoten. Deze zin illustreert bijvoorbeeld een waardevolle les die ik leerde tijdens het koken. Na een maandje of zeven op mezelf ben ik er eindelijk achter
Uitstellen is ook nodig
“Van uitstel komt afstel!” Werd door menig volwassene naar me toe geslingerd door de jaren heen. Het is een geliefkoosde term, gebruikt door ouders, grootouders, leraren en werkgevers. Elke (studie)loopbaanbegeleider heeft er wel eens een les aan gewijd en één van de eerste tips in ‘self-help’ boeken is dan ook: “Stel niet uit! Doe je
Eerste hulp bij een Writer’s Block (zelfs als je niet schrijft)
Soms weet je het gewoon even niet. Dat was het, einde column. Mijn vingers glijden langzaam van de toetsen af en ik kijk met een lege blik naar het scherm. Dames en heren, welkom bij het fenomeen ‘Writer’s Block’. Al de hele week google ik me een ongeluk naar inspiratie en waar ik die vandaan kan