Voor leerkrachten is de Sinterklaastijd hectisch en vergt veel plannen, de Sinterklaascommissie is namelijk al druk bezig. Leerlingen die van spanning niet meer op hun stoel kunnen zitten. Ik vond het vroeger eng. Een vreemde man die verkleed op school kwam en dan waren daar ook nog pieten bij. In groep 2 haal je de
Tagcolumn
Uit de kast in de klas
“Hallo lieve mensen, ff kleine aankondiging, ik ga voortaan bij de naam Joana en gebruik zij/haar voornaamwoorden, ik zou het erg fijn vinden als jullie voortaan mij daarmee aanspreken/daarmee naar mij refereren.” Dit is wat ik afgelopen donderdag naar mijn leerjaar stuurde. Nieuwe naam en voornaamwoorden Al sinds ruim twee jaar weet ik dat ik
Fluisterkaboutertjes
Toen ik zelf als leerling op de basisschool zat, had mijn klas vaak moeite met stil zijn. Daarom moest onze juf daar vaak aandacht aan schenken. Uiteindelijk had ze een heel goed idee. Ik noem haar voor dit verhaal juf Maaike. Op school hadden we een gymzaal vlakbij onze school en daar kon het geluid
Opa&Opa dagboek: In m’n bubbel
Lieve opa & opa, Dit is mijn dagboek. Mijn dagboek die ik schrijf naar jullie twee, omdat jullie hier niet meer zijn. Toen jullie er nog waren hebben jullie mij zoveel geleerd over het leven en hoe ik God ook moet meenemen. Nu jullie er niet meer zijn, moet ik het zelf uitzoeken en ik
“Ik kan zoveel interessantere ideeën bedenken om de werkwereld efficiënter te maken”
Open de gemiddelde nieuws- of opiniesite en je ontkomt niet aan het H-woord: hybridewerken. Het combineren van thuis- en locatiewerk zou een revolutie voor de werkwereld betekenen. Maar als we dan toch druk nadenken over waar we voortaan werken, kijk dan alsjeblieft ook meteen even naar hoe we werken. Prullenbak Ook ik heb de
“De EU heeft meer stokken nodig”
Mijn hart sprong op van vreugde. De wereld kreeg plotseling iets meer glans. De vogels leken harder dan ooit te fluiten en ik kreeg weer helemaal zin in mijn dag. Eindelijk kwam ‘ie voorbij, een langverwachte headline: EU sleept AstraZeneca voor de rechter. Nou weet ik dat het niet per se iets zal gaan schelen
“Het wantrouwen vliegt je om de oren”
Dichtblijvende terrassen, een eindeloze lockdown en een premier met geheugenverlies. Het wantrouwen in de politiek vliegt je om de oren. Maar in deze coronatijd zijn we ook nog eens wantrouwig naar elkaar; mensen die niezen worden gemeden als de pest en je hoopt maar dat degene die in de rij achter de kassa in je
Vervangen complottheorieën de rol van religie?
Mijn moeder doet wel eens de uitspraak dat de kerken weer volstromen als er oorlog zou komen. Daarmee bedoelt ze, denk ik, dat ondanks de kerken nu leeglopen, mensen wel behoefte hebben aan zingeving. Zeker in moeilijke tijden. 2020 is een moeilijke tijd, dat weten we allemaal. Maar in plaats van volle kerkbanken, of zoals
“Onze hersenen zijn zo complex dat we ons kunnen verplaatsen in een ander”
Met enige regelmaat vraag ik me af hoe sommige mensen tot bepaalde conclusies komen. Zoals afgelopen weekend, toen ik zorgeloos in mijn Limburgse achtertuin lag te zonnen. Mijn ouders kregen onverwachts bezoek. Een gezin met drie jonge kinderen. Hun moeder keek de tuin rond, zag mij op de loungebank zitten en stevende als een torpedo
Column: De extravert in de introverte wereld
Al jaren hebben introverte mensen voor een plek moeten vechten in deze extraverte wereld. Steeds weer uit hun comfortzone om hun stem te laten horen. Maar nu zijn de (wc-)rollen omgedraaid. Opeens moet iedereen zich voegen naar de lifestyle van de introverten. Thuisblijven, met niemand praten en met een boek en een kopje thee op
‘Het is gedaan met het lachen om het coronavirus’
Het coronavirus houdt ons allemaal in de greep. Maandagavond gaf Mark Rutte een speech die de geschiedenisboeken in zal gaan: het is voor het laatst in de jaren ’70 geweest dat een premier ons land toesprak. Hij sprak als een leider, straalde rust uit en had een duidelijke boodschap. Het begint allemaal nu pas, maar
Column: Ik heb te veel vrienden
Ik zat bij de Bagels & Beans met een aantal klasgenoten. Het was erg gezellig (anders zou ik er ook niet zijn). Tijdens het eten van een vet onhandige bagel met chutney (@B&B, noem het gewoon jam!), hadden we het over vrienden. De één was altijd te verlegen om op iemand af te stappen, een
Column: Tijd is geld. Toch?
Twee weken geleden kreeg ik te horen dat ik niet mag afstuderen dit voorjaar. Mijn eerste reactie: kut (mag ik dat zeggen hier?). Ik dacht gelijk aan nog meer centen betalen aan de CHE en de overheid, terwijl ik niet eens colleges heb. Dat blijf ik vaag vinden, let’s be real. Op hetzelfde moment moet
Omkijken naar elkaar? We kunnen niet anders
We hebben allemaal wel eens de neiging om even je middelvinger op te steken naar je welbekende omgeving en te denken: “Ik zoek het zelf wel uit.” Stress, kapotte relaties, teleurstellingen, frustraties, er zijn zo veel verschillende redenen. Wat de reden ook is, uiteindelijk zou je het liefst met een koffer, een tentje en een
Blue monday staat voor de deur: hoe gaat het met de voornemens?
We gaan weer vol goede moed het nieuwe jaar in: je neemt je voor om dit jaar écht elke week naar de sportschool te gaan, om echt al je studiestof bij te houden, of om hardcore vegetariër te worden. Maar al gauw wordt het ‘blue monday’: zo rond de derde week van het nieuwe jaar
De samenleving in een vierzit
Ik zat in een overvolle trein vanuit Maastricht. Tegenover mij zat een bejaarde Turkse moslima. Naast mij zat een zakenman, onberispelijk in pak, glimmende schoenen en elk haartje op zijn kalende hoofd in het gareel. Schuin tegenover mij zat een puisterige middelbare scholier, op wiens T-shirt een verleidelijke dame zonder T-shirt was afgebeeld. De Nederlandse