“Zet anders wat van jouw muzieklijst aan, Daan.” De zin bereikt in slow-motion mijn oren. Opeens gutsen de druppels van mijn voorhoofd en draai ik met een hele enge nerveuse glimlach mijn hoofd. Ik moet voorkomen dat mijn muziek beluisterd wordt. Het is té gênant. Mijn naam is Daan en ik heb de muzieksmaak van
Tagcolumn
Kan ik niet nog een jaar 19 zijn?
Als ik dit op deze site gooi is het Oudjaarsavond. Voor mij tenminste. Helaas geen vuurwerk of champagne om 00:00, maar misschien/waarschijnlijk/hopelijk wel wat mensen die voor mij zingen. Und als dit online gaat is het 7 juni AKA mijn verjaardag. Happy bday to me xx<3. Er gaan vandaag 20 kaarsjes op mijn stapel pannenkoeken.
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, ben je mijn vriend of vijand?
De spiegel weet elke keer weer vriend en vijand te verbazen. Dat heldere vlak aan de wand kan je dag maken of breken. Simpelweg door te laten zien wat je niet wilt zien. Soms denk ik dat we vrienden zijn geworden en dat ik het wel aankan om voor hem te staan, maar vriendschap zou
Hoe kom je uit een depressie?
Daan heeft een depressie gehad en nu schrijft hij over deze periode. Ook praat hij met anderen die hetzelfde meemaken of hebben meegemaakt. Een klein sprankje licht danst over mijn gezicht. Het vogelnest op mijn hoofd jeukt. De donkere waas doemt weer op en drukt mijn lichaam zwaar tegen mijn matras. “Of het is gewoon
Column: ik dieet
Ik snoep niet, loop niet zomaar binnen bij de McDonalds en zit niet meer achter mijn bureau. In plaats daarvan sta ik zoveel mogelijk als ik werk, eet ik mijn vitamientjes en bestel ik een kleine burger of salade als ik toch bij de Mac beland. Dus ik dieet. Hoor je niet zo vaak van
Hoe voelt dat dan, zo’n depressie?
“Ik begrijp het gewoon niet. Soms moet je toch gewoon even doorzetten?” Dat is dus het probleem. Het lukt me dan echt niet. Ik sla dicht. Ga op slot. Een waas neemt over. “Wat? Maar je kan toch gewoon…” Nee, niet dus. Een depressie is een ziekte. Een ziekte die in de weg staat van
Van hemel naar hel en weer terug
Waar ik mezelf jaren geleden iedere zondag kon vinden in de kerkbanken, kom ik mezelf nu steeds vaker tegen in het café. Ik probeer de blijvende leegte in me te vullen met een koud biertje in plaats van heilig water. De muren om me heen weerkaatsen niet langer de weemoedige klanken van orgelmuziek en harde
Column: wees maar lekker negatief
Ik heb aardig veel zelfkennis. En niet om mezelf de hemel in te prijzen, maar ik ben altijd blij en positief. Het enige wat mij tegenhoudt om ‘s ochtends fluitend mijn bed uit te komen, is het feit dat ik niet kan fluiten. Ik probeer het vaak, maar ik lijk een goudvis op het droge als
Ontbijten of naar de bios? Het is de kunst van volwassen worden
“Dus het kan pas de oven in als het lampje uit is?” Dit is één van de vele naïeve uitspraken die ik de afgelopen maanden heb uitgekraamd naar mijn huisgenoten. Deze zin illustreert bijvoorbeeld een waardevolle les die ik leerde tijdens het koken. Na een maandje of zeven op mezelf ben ik er eindelijk achter
Uitstellen is ook nodig
“Van uitstel komt afstel!” Werd door menig volwassene naar me toe geslingerd door de jaren heen. Het is een geliefkoosde term, gebruikt door ouders, grootouders, leraren en werkgevers. Elke (studie)loopbaanbegeleider heeft er wel eens een les aan gewijd en één van de eerste tips in ‘self-help’ boeken is dan ook: “Stel niet uit! Doe je
Eerste hulp bij een Writer’s Block (zelfs als je niet schrijft)
Soms weet je het gewoon even niet. Dat was het, einde column. Mijn vingers glijden langzaam van de toetsen af en ik kijk met een lege blik naar het scherm. Dames en heren, welkom bij het fenomeen ‘Writer’s Block’. Al de hele week google ik me een ongeluk naar inspiratie en waar ik die vandaan kan
Ik verklaar mijn nee tegen die van Nashville – COLUMN
Van Gereformeerde Gemeente tot Vrij Evangelisch waren ze. De handtekeningen onder de Nederlandse Nashville-verklaring, een pamflet dat homoseksualiteit, biseksualiteit en transgenderschap aanvalt als ‘misvorming van seksuele verlangens’ en min of meer zegt dat deze ‘gevoelens’ weg te nemen zijn als je maar hard genoeg bidt. Mijn lippen staan strak op elkaar. Mijn ogen rollen bijna
Waarom de lat mij dwars zat – COLUMN
Geen idee wat ik met mijn leven aan moet… En zo heb ik het ook graag. Als aan mij gevraagd wordt wat ik na mijn opleiding wil doen zeg ik nog steeds “geen idee” en ik vind het heerlijk. Tuurlijk, soms raak ik verdwaald in een leeg, doelloos gevoel, maar dan herinner ik mezelf eraan
Best behoorlijk, die winterdipjes – COLUMN
“Last van een winterdepressie? Wordt productiever met licht!” Zo schreeuwt een advertentie mij even deze boodschap toe. Ik knipper, neem een slok van mijn thee en verslik me even vakkundig in de hete vloeistof. Lampen die depressie kunnen genezen? Wat is dat voor onzin! Even later kom ik tot bedaren en kijk ik glazig voor
Presterend de burn-out in – COLUMN
Daan studeert journalistiek en hij deelt om de week zijn ervaring omtrent depressie en burn-out. “Ik ben niet goed genoeg” is een zin die ik heel goed ken. Een beetje te goed zelfs. Maar alleen ben ik niet, dat weet ik inmiddels. Volgens de NOS vallen studenten ‘met bosjes’ in de mentale problematiek. Burn-outs, depressies
Dag Tim
Tim. Ik luister naar je muziek terwijl het spoor onder me doorschiet en de woorden via mijn vingers de weg naar het laptopscherm voor me vinden. Vrijdagochtend was je nog bewoner van onze planeet. Vrijdagavond niet meer. Of je zelf de dood opzocht of het einde jou inhaalde is nog even de vraag, maar feit