Films en series worden vaak gekeken uit vermaak. Daarentegen kijken mensen niet alleen maar romantische comedy’s. Ook heeft niet elke film een happy ending. Genoeg regisseurs produceren films over zware onderwerpen. Vaak zijn deze films gebaseerd op waargebeurde verhalen. In hoeverre mag je onrecht tonen in een film en in hoeverre moeten wij naar onrecht willen kijken?
Regisseurs zijn in principe altijd voor een groot deel vrij in wat ze willen tonen in hun producties. De ‘Kijkwijzer’ komt er altijd aan te pas en aan de trailers kunnen mensen vaak al een indicatie maken of ze het willen kijken. Maar bij verschillende onderwerpen komt er een stuk ethiek en moraliteit kijken. Zo liggen oorlogsfilms vaak gevoelig. Over de Holocaust is bijvoorbeeld ontzettend veel gemaakt. ‘Schindler’s list’ is in dit genre de meest bekende film. ‘Schindlers list’ kaart het verhaal aan van Oskar Schindler. Schindler probeert Joodse mensen te redden, terwijl hij functioneert onder de Nazi’s. Dit bracht uiteraard enorm veel risico’s met zich mee. ‘Schindler’s list’ is een productie die boven zichzelf uit is gestegen. Deze film is ontzettend zorgvuldig en met heel veel respect in elkaar gezet.
‘Een reconstructie van de hel’
De beelden van ‘Schindlers list’ zijn erg heftig, maar er zijn wel bewust scénes achterwegen gelaten die nog weer een paar stappen verder gaan. ‘Son of Saul’ heeft dit anders aangepakt. De Volkskrant noemt dit ‘een reconstructie van de hel’. Deze film dient in geen enkel opzicht tot vermaak. ‘Son of Saul’ laat de meest confronterende beelden zien van hoe het leven in Auschwitz-Birkenau geweest moest zijn. Ook deze film staat erg hoog aangeschreven, maar hierbij komt de ethische vraag kijken of je dit moet willen zien? Dat een genocide als de Holocaust nooit vergeten mag worden, daar zijn veel mensen het gelukkig mee eens. Of je zo veel haat op je netvlies wilt hebben, dat is een afweging die ieder voor zich zal moeten maken.
Kritiek
Regelmatig worden schokkende beelden gebruikt om een verhaal te verklaren of om een statement te maken. Zo ook in ‘American History X’. Het verhaal gaat over de leider van een neonazi groepering. In zo een ongelofelijk harde scene, is het nou eenmaal ook realistisch om aan te tonen hoe extreem gewelddadig en radicaal skinheads te werk gaan. Het romantiseren van deze verhalen, doet veel af aan hoe het werkelijk zit.Zo is er veel kritiek op films als ‘Pearl Harbor’. De film gaat in op de aanslag van Japan op Amerika in de tweede wereldoorlog. Daarentegen draait de film niet echt om deze gebeurtenis. Dit tragische verhaal is ingewikkeld in een romantische strijd. Onder veel kijkers en critici wordt het romantiseren van dit soort gebeurtenissen niet gewaardeerd.
Terug naar de vraag: willen we dit onrecht wel allemaal zien? Films met een zwaar thema brengen vaak een ethische kwestie met zich mee. Wegkijken van heftige films is misschien ook niet goed. Gebeurtenissen als de Holocaust brengen ook lessen met zich mee. Door vreselijke stukken uit de geschiedenis te zien en binnen te laten komen, wordt er niet vergeten wat er gebeurd is. Ook het besef van de haat die er tegenwoordig nog is mag niet onder stoelen of banken worden geschoven. Verschillende films laten ons zien, wat we uit het verleden kunnen leren en in de toekomst beter kunnen doen. Zo citeer ik Ernst Verduin, overlevende van onder andere Auschwitz: ‘’Als ik één ding moet meegeven uit die geschiedenis, dan zou ik meegeven dat zoiets nooit meer mag gebeuren.’’