Op de opleiding journalistiek is het in de tweede helft van het derde jaar eindelijk zover: je mag stage lopen! Leraren zijn enthousiast en vertellen je dat dit een van de leukste en leerzaamste periodes is van je studie. Ik wil ook zeker niet zeggen dat dit niet zo is, integendeel, maar ik moet eerlijk zijn: het gaat niet altijd over rozen.
Mijn zoektocht naar een stage liep nogal moeizaam. Mijn doel was om hoog in te zetten. Ik wilde per se naar Hilversum, het epicentrum van de media, en ik wilde iets doen wat ik écht leuk vind. Dit bleek makkelijker gezegd dan gedaan.
Begin november vorig jaar zocht ik op Mediastages mijn favoriete vacatures uit om naar te solliciteren. Met een uitgebreid, relevant verhaal over mijzelf en een keurig uitziend cv stelde ik mijzelf voor. Af en toe kreeg ik een directe afwijzing, andere keren werd ik uitgenodigd op een sollicitatiegesprek. In totaal heb ik zo’n 25 sollicitaties verstuurd en ben ik op zes gesprekken geweest.
Voor mijn eerste sollicitatiegesprek stapte ik met knikkende knieën de trein in. Ik reisde af naar Hilversum waar ik solliciteerde naar een redactiestage bij een televisieprogramma. Ik had me heel goed voorbereid. Ik bekeek verschillende afleveringen, de website van het bedrijf spitte ik door en ik schreef verschillende vragen op die ik wilde stellen. Deze goede voorbereiding raad ik ook zeker aan! Weet bij welk bedrijf je naar binnen stapt en zorg dat je weet wat je wilt zeggen en vragen. Dit is fijn voor jezelf én voor degene die tegenover je zit.
Het gesprek was superleuk en voor mijn gevoel stond ik al met een voet binnen, maar helaas werd na een week of twee toch besloten om voor een ander te kiezen. Ik kon dus weer opnieuw beginnen met mijn zoektocht.
Naast dat ik een drukke minor volgde en twee bijbaantjes had, was er altijd een stemmetje in mijn hoofd dat vertelde dat ik nog geen stage had. Het hele sollicitatieproces is stiekem best stressvol en tijdrovend. Ik probeerde de moed erin te houden door na elke afwijzing weer verder te solliciteren, maar het werd wel steeds lastiger.
Elke afwijzing, vooral na een sollicitatie op locatie, voelde als een klap. Vooral doordat ik de gesprekken allemaal heel positief heb ervaren. De ene keer zochten ze net iemand anders, de andere keer wilde ik meer dan dat zij konden bieden. Al met al was het een vervelende periode waarin ik regelmatig een traantje heb gelaten.
Een week voordat ik officieel met mijn stage moest beginnen, gooide ik de handdoek bijna in de ring. Ik was er zo klaar mee! Ik had al geaccepteerd dat ik mijn stage in Hilversum niet ging vinden, maar mijn vereiste dat ik iets wilde doen wat ik leuk vond bleef staan. Liever geen stage, dan een stage waar ik niet hetgeen kon leren wat ik wilde leren. Ik sprak met mezelf af dat ik nog één poging ging wagen voordat ik het opgaf en het lukte!
Na maanden ‘nee’ kwam er eindelijk een ‘ja’! Uiteindelijk heb ik mijn stage gevonden door een simpel appje te sturen. Nu loop ik stage bij een heel gezellig en klein bedrijf waar ik precies doe wat ik leuk vind!
Mijn boodschap is om te realiseren dat de weg naar jouw ideale stage ook een weg met hobbels en bochten kan zijn. Blijf tijdens de zoektocht dicht bij je eigen wensen, maar wees niet bang om deze wensen onderweg iets bij de schaven. Uiteindelijk komt het, net zoals bij mij, vast wel goed!