Als christenen zijn wij heel goed in het benadrukken van elkaars verschillen. Uitspraken als “Oh, laat jij je dubbel dopen?” en “Avondmaal voor enkel mensen die belijdenis hebben gedaan is echt super heidens”, heb je vast wel eens gehoord. Voor een journalistieke reis ben ik naar Noord-Macedonië gevlogen; een land met een compleet andere cultuur dan hier in Nederland. Dat er verschillen zijn in christelijke opvattingen van het geloof, ja dat weten we. Maar nog iets viel me op; er zijn namelijk meer overeenkomsten dan je denkt.
Het is een hele ervaring, de diensten daar. Je verstaat niets van de Slavische taal die ze daar kennen, maar je proeft in alles een ‘heilige’ sfeer. Alles wat ze doen, is volledig respectvol voor onze heilige God.
In in de eerste en tweede brieven van Paulus aan Tessalonicenzen lees je dat er in de eerste eeuw al christenen in Macedonië (nu Noord-Macedonië) woonden. (1 Tes. 4:10) Hier vind je nu een orthodoxchristelijk geloof. Dit houdt in dat het behoudender is ten opzichte van andere stromingen. ‘Orthodox’ betekent letterlijk ‘het ware geloof behoudend’.
Deze kerken kennen naast tradities als de doop (vormsel) en het heilig avondmaal ook een aantal andere tradities, zoals het gebruik van wierook. Je kent deze geur misschien van de Rooms-Katholieke of Lutherse Kerk of van andere godsdiensten waar wierook gerookt wordt. Ik kwam erachter dat het gebruik van wierook compleet bijbels is; niet per se eng en zweverig, zoals ik het stiekem vond toen ik het tegenkwam in een boeddhistische tempel een aantal jaar geleden. Zo werd het vroeger bijvoorbeeld gebruikt bij het brengen van offers in de tabernakel of bij het brengen van dagelijkse reukoffers (Exodus 30:1-10).
Wat ik heel mooi vond aan de dienst is de aanbidding. Nou ja, een soort ‘gezang’, zoals het klinkt als je de taal niet kent. Ik sprak een aantal dagen later een vrouw die volksdanseres is en zij vertelde me dat muziek een van de belangrijkste dingen is in de culturen van de Balkan. Hoewel we in Nederland momenten in de dienst wijden aan muziek, is het daar het belangrijkste deel van het sociale leven en dus ook van een kerkdienst. Op een aantal plekken in de bijbel staat dat aanbidding voor God als een aangename geur ruikt, de geur van wierrook. (2 Korinthe 2:14-16). Dit wetende komt zoiets toch anders over.
We zijn geneigd om in onze eigen bubbel te blijven hangen. Gaan we niet allemaal op zoek naar een kerk die het dichtst ligt bij onze eigen idealen als we bijvoorbeeld op vakantie zijn? Mijn hoop voor deze wereld is dat we elkaar leren vinden. We hoeven het niet met elkaar eens te zijn, maar we geloven in dezelfde God en passen ons geloof toe op ons leven vanuit dezelfde bijbel. Van genesis tot openbaringen staat er 1 persoon centraal: Jezus. Hij vertelt ons wat de kern van Zijn evangelie is: God liefhebben met heel je hart, ziel en verstand en je naaste liefhebben als je zelf (Mattheüs 22:36-40).
Ik daag je uit om eens uit die bubbel te stappen. Jezelf scherp te maken voor waarom we bepaalde dingen wel of niet doen en elkaar op te zoeken. Broeders en zusters zijn in zo’n diverse wereld met uiteenlopende meningen is wat mij betreft het mooiste wat er kan zijn.
Geschreven door Femke van Veldhuizen van redactie NieuwSkopje
Beeld: Vincent van Hannen