Docent Theo Dekker: “Ik probeer altijd te dansen in het moment”

Energiek, passievol en een enorme drive om mensen, vooral jongeren, te willen helpen. Dat is Theo Dekker (47), docent binnen de pabo-opleiding. “Ik heb ADHD. Zelf noem ik het liever Alle Dagen Heel Dankbaar. Ik zie het niet als een belemmering. Het helpt me juist om die drive vast te houden.”

Twee dagen per week is Theo actief als docent op de CHE en dat werk doet hij met liefde. “De pabo is ontzettend leuk en lesgeven is heel gaaf. Leraar zijn is een way of life. Ik heb jaren les mogen geven in het basisonderwijs. Je hebt dan een heel jaar lang zo’n 30 kinderen om je heen die je leert kennen, waar je mee optrekt en die je mag helpen zich te ontwikkelen. Dat vind ik het mooist.”

“Leraar zijn is een way of life

Theo is samen met een collega het programma 100% Meesterproof gestart. Dat is een programma voor jongens die de pabo doen. “Er mogen wel wat meer mannen bij in het onderwijs. Het onderwijs is redelijk vrouwelijk. Dat is niet direct negatief, maar je merkt het wel. Alles is omlijnd, moet passen in kaders en draait om reflectie. Terwijl wij mannen vaak wat losser zijn. Wij leren door op ons bek te gaan. Dat is een groot verschil.”

 Sinds begin dit schooljaar heeft Theo besloten om minder les te gaan geven en zich meer te richten op zijn eigen stichting. “Dat is best spannend ja. Ik ga minder verdienen en zal het meer moeten hebben van giften.” Zijn stichting, Trails-n-Tales, richt zich op jongeren. Theo organiseert onder andere theateravonden, wandeltochten en kampvuuravonden. “Het gaat erom dat we met elkaar het gesprek aangaan. Onze verhalen met elkaar delen.” Het hele leven van Theo draait om jongeren. Hij wil er voor ze zijn, altijd. “Je moet wel zorgen dat je af en toe je eigen rustmomenten pakt. Gelukkig heb ik een hele lieve vrouw, die houdt me ook wel in de gaten.”

“Als Hij er echt was, dan moest Hij dat maar laten zien”

Zijn drive om jongeren te helpen is niet uit de lucht komen vallen. Als puber heeft Theo het niet makkelijk. Hij heeft zware depressies en probeert zichzelf meerdere keren van het leven te beroven. “De tweede keer ging het maar net goed. Iemand heeft mij net op tijd van het spoor getrokken. Anders had ik hier niet meer gezeten.” Het veranderde zijn kijk op het leven en het geloof. “Ik heb God toen een laatste kans gegeven. Als Hij er echt was, dan moest Hij dat maar laten zien. En dat deed Hij. Sindsdien heb ik mijn leven aan Hem gegeven en wil ik van betekenis zijn in deze wereld en mensen tot zegen zijn. God heeft mij hier geplaatst, Hij had kennelijk een plan met mij en kon mij gebruiken. Zolang dat zo is, blijf ik dit werk vol passie en liefde doen.”

“God, Uw auto is stuk”

Op het bankje in de kleine overlegruimte zit een vriendelijke, spontane en positieve man. Zijn onvoorwaardelijke geloof in God is misschien nog wel hetgeen dat hem het meest tekent als persoon. “God wil er niet alleen voor je zijn in noodgevallen. Hij wil naast je staan, altijd.” Theo houdt het praktisch. Ook in het alledaagse leven betrekt hij God bij alles wat er gebeurd. “Ik rijd een redelijk dure bus, die heb ik nodig voor het theater. Die heb ik op een wonderlijke manier gekregen, van God. Maar als hij stuk gaat, zou ik het niet kunnen betalen. Zoiets leg ik dan voor God neer. Ik zou zeggen ‘God, Uw auto is stuk’. Als Hij het dan nodig vindt, zal Hij zeker helpen.”

 

Meer weten over Trails-N-Tales? Kijk op https://trailsntales.nl

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.