Wonen in Villa Il Quarto, het grootste studentenhuis van Ede

WIJ ZOEKEN EEN NIEUWE HUISGENOOT! Zo luiden veel beginregels op de Facebookpagina van de CHE. Studentenhuizen zijn massaal op zoek naar nieuwe huisgenoten. Ook Villa Il Quarto hield hospiteeravonden waarop er gekeken werd naar een match tussen de huidige bewoners en potentiële toekomstige huisgenoten. Harm Elsinghorst (19) mocht zijn intrede doen en vertelt over het leven dat hij nu in Ede heeft.

De zon schijnt fel wanneer Harm en twee van zijn huisgenoten buiten aan een picknicktafel zitten. De voordeur staat wagenwijd open en er klinken verschillende stemmen vanuit het vijfentwintig kamers tellende studentenhuis. Terwijl Harm een sigaret rookt, vertelt hij over zijn nieuwe thuis. “Er is hier altijd wel iemand. Soms is het chaotisch, maar het is in ieder geval altijd gezellig! Ik woon hier inmiddels zeven weken. Ik heb de kleinste slaapkamer van het huis,” vertelt hij enthousiast. De plek in het huis vertelt hij er expliciet bij. Het studentenhuis telt namelijk twee verdiepingen. “Ik voel me hier thuis. Een vriend van me woont hier ook dus ik kwam er al langer over de vloer. De meesten ken ik onderhand wel,” vertelt hij kalm. Ondertussen is hij al een paar keer gecorrigeerd door zijn huisgenoten met grappend commentaar op zijn uitspraken. Het ziet ernaar uit dat hij al helemaal is opgenomen door zijn medebewoners.

“Er is hier altijd wel iemand”

Winterswijk
Het accent van Harm verraad dat zijn oorsprong in het oosten van het land ligt. “Ik kom uit Winterswijk. Daar ben ik opgegroeid en heb ik zojuist het VWO afgerond. Ik twijfelde tussen de universitaire studie Communicatie- en informatiewetenschappen of Journalistiek op het HBO. Ik koos voor het laatste, omdat ik dan meer praktijkonderwijs krijg. Een vriend van me zit op de CHE, het is er christelijk en ze hebben de beste journalistiek-opleiding van Nederland. Dat trok me naar Ede.”

“We hebben een goede band met de politie”

Proces Verbaal
Een van zijn huisgenoten staat op en vertrekt met zijn sportkloffie naar de sportschool. Hij wordt uitgezwaaid en een nieuwe huisgenoot verschijnt aan de picknicktafel. Ze steekt een sigaret op en vraagt, na een uitleg over wat we in vredesnaam aan het doen zijn, of er al iets verteld is over de boete van pas. Er verschijnt een mysterieuze en opgewekte stemming. Een andere huisgenoot voedt de nieuwsgierigheid: “Het is een proces verbaal. Dat klinkt nog dramatischer.” Harm moet lachen en vertelt het volledige verhaal: “Bij ons laatste huisfeestje liep het uit de hand. De politie kwam langs, omdat er een melding voor geluidsoverlast was gemaakt. Toen kregen we een boete en dat proces loopt nog steeds. Maar eigenlijk waren we vooral bang voor een Coronaboete, want de politie gingen iedereen langs en er waren mensen bij die officieel niet in ons huis wonen. Zij vluchtten toen naar zolder of verstopten zich op de wc. Gelukkig werd er niet verder gecontroleerd en bleef het bij geluidsoverlast.”

 

Imago
Als één van Harms’ huisgenoten de uitspraak doet dat een feestje zonder politie geen geslaagd feestje is, wordt het onrustig aan de tafel. “Aah, ze zijn al een maand niet geweest. Nu krijgen we een slecht imago. Het is echt niet zo dat we zoveel herrie schoppen. We hebben zelfs een goede band met de politie. Ze zijn eigenlijk altijd aardig en we proberen ons aan de regels te houden. Maar omdat we zo centraal in een woonwijk liggen, wordt er extra goed op ons gelet. Vooral omdat we met vijfentwintig man zijn.”

“Als we zijn muur weghalen, krijgen we een grotere woonkamer”

Huisouders
Er worden nieuwtjes uitgewisseld met drie meiden die terugkomen van de supermarkt en bij de tafel blijven hangen. Vanuit de keuken stijgt inmiddels een geur van gebraden gehakt op. Harm kan straks aan tafel schuiven. “Omdat we met zoveel mensen zijn, hebben we eetgroepjes gemaakt. Per dag wordt  gekeken wie er wil koken en wie er mee eet. Voor ons schoonmaakrooster hebben we ook groepjes gemaakt. De keuken wordt bijvoorbeeld twee keer per week schoongemaakt en dat doe je in tweetallen. Dat hoort allemaal bij de administratie,” Harm lacht triomfantelijk. “Ja, zo klinkt dat heel professioneel. Maar eigenlijk houdt de administratie in dat de groepjes in de gaten worden gehouden. Daarvoor zijn de huisouders ingesteld. Dat is altijd een jongen en een meisje. Oh, en we hebben een huisfossiel.” Iedereen begint te lachen en de verhalen buitelen over elkaar heen. “Dat is onze oudste huisgenoot van achtentwintig jaar die hier het langst woont. Er worden grappen gemaakt om hem het huis uit te werken. Als we zijn muur weghalen, krijgen we namelijk een grotere woonkamer. Er groeit zelfs een bloem uit het gat dat al in de wand zit.”

 

Trots
De zon verliest haar kracht en de klok geeft aan dat het etenstijd is. Harm wil nog een ding kwijt: “We hebben het schuurtje, deze diende eerst tot rokershok, omgebouwd tot een bar. Die moet je echt even zien! We brengen daar nu veel tijd door en we zijn er echt trots op!” Hij loopt naar de schuur en opent de deur. Een knusse ruimte onthult zich. De schuur is voorzien van pallets met kussens die als bank fungeren. Een slinger van sigarettendozen vult het plafond. Tientallen lichtjes hebben hun plek gevonden in de kleine, donkere ruimte. Harm straalt wanneer hij achter de bar staat. Er is veel te zeggen over het grootste studentenhuis van Ede. Het kan soms overdonderend zijn met alle feesten en vierentwintig huisgenoten. Maar Harm heeft er zeker weten zijn plek gevonden!

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.