Het maatjesproject: ”Het is fijn om elke week iemand te zien”

Als we iets van Social Work kennen, is het wel het maatjesproject. Alle eerstejaars zijn sinds oktober voor iemand een maatje. Zo is studente Annamarie Boon dat dit jaar voor Emiel van der Wal. Samen kijken ze film of spelen ze een spelletje.

Emiel woont op de tweede etage van een mooi appartementencomplex. Als hij naar buiten kijkt, ziet hij een café waar mensen zich in de late avonduurtjes verzamelen. Verder kijkt hij graag televisie op zijn tv-screen van tachtig inch. Maar het allerliefst is hij bezig met schilderen. “Ik heb een kamer vol schilderijen! Dat zal ik je zo laten zien,” vertelt hij enthousiast, “Aan dit schilderij, hier in de woonkamer, heb ik een jaar lang gewerkt. Deze heeft een tijdje geëxposeerd gestaan in Huis Kernhem.” Trots kijkt hij naar het werk van zijn handen.

Exposities
Als hij zijn telefoon pakt en een foto wil laten zien, wordt merkbaar dat Emiel een spierziekte heeft. Zijn bewegingen zijn anders. “Soms is schilderen moeilijk. Mijn motoriek is niet zo goed en ik zie met een oog maar vijfentwintig procent. Toch vind ik schilderen fijn! Ik kan me daarin ook blijven ontwikkelen. Wat mij motiveert, zijn de reacties van mensen tijdens exposities. Als zij genieten, geniet ik. En soms heb ik hele mooie gesprekken. Dan zien zij iets in een schilderij wat ik zelf nog niet gezien heb. Dat is mooi!”

Kennismaking
Annamarie schenkt ondertussen glazen water in. Als ze weer op de bank gaat zitten, vertelt ze over hun plan om een keer samen te schilderen. “Ik denk dat we dat volgende week maar moeten gaan doen,” belooft ze Emiel. “Ik denk dat ik nog een hoop van je kan leren.” Het is duidelijk dat de twee goed op elkaar ingespeeld zijn en dat ze van elkaar leren.
Emiel gaat verder over zijn hulp door het maatjesproject: “Het is fijn om elke week iemand te zien. Ik heb zelf namelijk geen grote vriendengroep. Daarom ben ik ooit begonnen met mijn aanmelding bij Netwerk Dien Je Stad. Sinds een aantal jaar krijg ik dus een maatje vanuit het maatjesproject van de CHE. Ik heb dan altijd een eerste kennismaking en als het klikt, worden we gekoppeld. Af en toe zie ik nog weleens een oud-maatje. Dat is heel leuk!”

Atelier
Tot slot wil Emiel nog iets kwijt. “Ik ben al een tijd op zoek naar een grotere atelierruimte. De kleine kamer in mijn huis biedt niet meer genoeg ruimte. Het liefst ga ik in het centrum zitten. Alleen dat is wel duur. Als iemand van de CHE een idee heeft, mogen ze me altijd tippen! En,” voegt hij eraan toe: “als ze vragen hebben over schilderen dan wil ik die altijd graag beantwoorden. Ik ben te vinden op Instagram, Facebook en op mijn website!” En om die woorden kracht bij te zetten, krijg ik een stevige handdruk als afscheid.

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.