Studeren met een functiebeperking is net even anders. Lucas Schell (18), eerstejaars student Journalistiek op de Christelijke Hogeschool Ede, vertelt over hoe zijn functiebeperking ‘limb-girdl dystrofie’ en de coronamaatregelen zijn schooltijd hebben beïnvloed. Maar hij wilt vooral vertellen dat een beperking niet alle dingen in je leven ook daadwerkelijk beperkend maken.
“Nadat ik de havo op het voortgezet speciaal onderwijs positief heb afgerond, in coronatijd, vond ik het tijd om de kant van het reguliere onderwijs op te gaan. Ik ervaar de studie als een mooi en uitdagend iets waar ik zelf verantwoordelijkheid voor draag en de controle over heb. Het fijne aan de CHE vind ik dat het wat kleinschaliger onderwijs is. Dit maakt het een stuk persoonlijker. Dat vind ik zelf veel fijner, zeker gezien mijn functiebeperking. Ik heb limb-girdle dystrofie. Dit is een spierziekte waarbij de organen in de romp worden aangetast. Zo heb ik een verminderde spierkracht in mijn hele lichaam en heb ik nu nog maar een longfunctie van 60%. De struggle is vooral de vermoeidheid die erbij komt kijken na een dag school.”
“Het heeft geen zin om bang te zijn voor de toekomst. Ik geniet juist heel erg van het hier en nu.”
“Studeren is voor mij veel intensiever dan voor de studenten zonder functiebeperking. Zelfs na een korte dag school kan ik al heel erg moe zijn. Ik heb met mijn functiebeperking leren leven en heb dan ook geen medelijden nodig. Maar het is wel fijn dat mensen behulpzaam en vriendelijk zijn. De docenten zijn ook meegaand en hebben voldoende rekening gehouden met mijn functiebeperking. Nu vind ik het sowieso belangrijk dat het onderwijs zo geregeld is dat het, voor iedereen die struggles ervaart, mogelijk is om hulp te krijgen.”
”Corona was voor mij best wel een prima tijd! Het bespaarde mij zoveel energie dat ik niet elke dag fysiek naar school moest. Natuurlijk miste ik mijn vrienden wel, maar ik ben een optimist en kijk graag naar hoe je van een minder iets toch nog iets moois kan maken. Zo haal ik energie uit mijn sport: ik zit in het Nederlands team elektrisch-rolstoel hockey. Ik beoefen deze sport nu al een aantal jaren en haal er zó veel plezier uit! Zo zie je maar, ook met een rolstoel kun je nog prima sporten. Anderen zou ik ook aanraden om optimistisch te blijven, zeker in coronatijd. Het heeft geen zin om bang te zijn voor de toekomst. Ik geniet heel erg van het hier en nu.”
“Ik wil vooral benadrukken dat ik als persoon met een beperking niet heel extreem anders ben dan andere jongeren. Zo vind ik een potje FIFA spelen op de Playstation ook heel leuk en haal ik echt energie uit mijn bezoekjes bij de thuiswedstrijden van de Arnhemse voetbalclub Vitesse. Gelukkig heb ik een seizoenskaart van de club. Mijn vrienden en ik genieten echt van de sfeer die er hangt, het bruist echt. Een geluk is dan ook dat ik vaak super dicht bij het veld zit en soms de spelers zelfs hoor praten. Daarnaast doe ik ook gewoon de normale dingen zoals drinken met mijn vrienden en gezellige grappen maken. De meeste vrienden wonen dichtbij en ken ik van mijn sport: e-hockey.
“Mijn vrienden zijn mijn inspiratie en laten mij zien hoe je ook zelfstandig kan leven met de fysieke beperking die wij beiden hebben.”
“Het is mijn droom om binnen 2 tot 4 jaar in de Duitse e-hockeycompetitie te spelen. Misschien kan ik mijn liefde voor e-hockey wel combineren met journalistiek, dat lijkt me heel vet! Zo kan ik het e-hockey in Nederland bekender maken en het sporten voor mensen met een beperking ook toegankelijker maken. Ik wil meer mensen met een beperking aan het sporten krijgen, want sporten verbind. Daarnaast wil ik natuurlijk mijn rijbewijs halen, een aangepaste auto kopen en volgend jaar op mezelf gaan wonen. Ik heb veel dromen en ambities dus ik verveel me niet zo snel.”
“De sport e-hockey is gewoon heel vet, iedereen is gelijk en iedereen is belangrijk. Binnen de sport zie je veel verschillende mensen, maar we zijn een hecht team en streven er naar om er altijd iets moois van te maken.”
“Met wat voor handicap dan ook kun je het beste uit jezelf halen met de sport e-hockey.”
“Ik ben een vrij rustig en nuchter persoon, die ervan houdt om gezellig met vrienden op pad te gaan en niet vies is van slap ouwehoeren. Maar ik heb ook een vriendin die zegt dat ik een ‘oude ziel’ heb, dat is misschien de serieuzere kant in mij. Met domme vragen of vooroordelen over mij of mijn beperking krijg ik niet heel extreem vaak te maken. Meestal vind ik het niet zo storend dat het blijft hangen. Ik geloof echt in de goedheid van de mens en denk ook niet dat vragen met betrekking tot mijn beperking uit een slechte intentie komen. Kortom: ik sta er vrij optimistisch tegenover, het leven met een beperking en de reacties van mensen daarop.”