Sinds anderhalve maand is er aan de CHE een coronasnelteststraat te vinden. Studenten konden zich aanmelden om hier te gaan werken. Elonie (23) woont al drieënhalf jaar in een studentenhuis in Ede, waar ze aan de CHE de studie Social Work volgt. Al vanaf het begin van de teststraat is ze hier actief, maar hoe gaat dat nou te werk?
Hoe ben je bij de corona teststraat terecht gekomen?
Heel toevallig eigenlijk. Ik was op school aan het werk en ik zag op het CHE Portaal een oproep over de teststraat. Er werden mensen gezocht voor twee dagdelen per week. Ik dacht: ‘Laat ik dat eens aanklikken’. Je kon snel beginnen en het was op school. Ik volg nu minoren, dus heb ik best veel vrije tijd. Het verdient 12,50 en het leek me eigenlijk wel leuk, werken in een corona teststraat. Toen heb ik me aangemeld en meteen mijn zusje gebeld. Zij studeert verpleegkunde dus ik dacht: ‘Dat is echt iets voor haar.’ Mijn zusje en ik werden best wel snel gebeld en we zijn beide aangenomen. Dat ging eigenlijk supersnel. Om de testen zelf te doen moet je in je laatste jaar van verpleegkunde zitten, of je moet er echt BIG-geregistreerd voor zijn. Zelf neem ik dus geen testen af, maar ben ik assistente. Ik doe eigenlijk alles eromheen. Ik leg alles klaar, maak alles schoon, ik heet de mensen welkom en mail de uitslagen door. Dit doe ik zodat de verpleegkundige zich volledig kan focussen op het testen.
Hoe gaat een test te werk?
Samen met de mensen loop ik naar de plek toe waar ze worden getest. Dan vraag ik altijd even waarom ze getest worden, en of ze eerder getest zijn. Dan komt er toch altijd een verhaal en daar ga ik ook even op door. Het is natuurlijk niet de bedoeling om super lang te gaan kletsen want we hebben gewoon een vast schema om aan vast te houden. Maar ruimte voor het persoonlijk contact is er zeker en dat maakt het ook erg leuk. Ik denk dat dit voor de mensen ook fijn is. Niet dat iemand zomaar een stok in je neus steekt en dan ‘doei’ zegt. Er is wel echt persoonlijke aandacht.
Voor mij is het ideaal, omdat het goed te combineren is met mijn studie. Als ik bijvoorbeeld ‘s ochtends les heb, en ‘s middags moet werken, dan kan ik meteen door. Soms ga ik ook ’s ochtends studeren op school en loop ik daarna meteen naar binnen. Ik werk er nu ongeveer anderhalve maand, sinds de opening. Ik ga er mee door tot nodig. Er gaat een moment komen dat er een vaccin komt, hopelijk. Of dat het niet meer hoeft omdat er geen corona meer is. Dan stopt het. Ik vind het werk heel leuk maar ik hoop natuurlijk dat er iets wordt gevonden tegen corona waardoor het niet meer nodig is.
Wat waren je verwachtingen van te voren?
Ik was een beetje bang dat ik zelf ook misschien corona zou krijgen. Je begeeft je in een omgeving waar wel eventueel besmette mensen zijn. Toen ik voor het eerst had gewerkt met een besmette patiënt dacht ik wel: ‘Oh shit, straks zit het in mijn haar, op mijn kleren of op mijn schoenen.’ Toen was ik daar wel een beetje bezorgd over. Nu weet ik dat ik goed beschermd ben. Ik houd goed afstand en daar let ik ook echt op. We worden ook vaak zelf getest. Iedereen die er werkt wordt sowieso een keer per week getest, wat mij een fijn gevoel geeft.
Ook had ik de verwachting dat het allemaal een stuk serieuzer en droeviger zou zijn, omdat het over corona gaat. Maar de hele sfeer is heel vriendelijk en open. Je probeert mensen een zo positief mogelijke ervaring te laten hebben met een coronatest, ondanks dat het natuurlijk geen leuke ervaring is. Maar er hangt gewoon een hele fijne sfeer wat het werk ook weer leuker maakt.
Ik wist eigenlijk niet wat ik van de werkzaamheden moest verwachten. Ik liet het een beetje over mij heen komen en ik vond het eigenlijk gelijk super leuk. Je bent met heel veel kleine dingen bezig. Hierdoor vliegen de uren voorbij. De mensen zijn ook niet altijd bang en hebben dus ook wel zin om eventjes te kletsen. Het is wel heel leuk om dat sociale contact te hebben met mensen. Dat is ook iets wat ik niet had verwacht, op de anderhalve meter afstand en met de speciale pakken.
Ik vind het heel leuk dat ik mijn opleiding kan verwerken in mijn bijbaantje. In mijn opleiding leer ik veel hoe je in gesprek kan gaan met mensen, of hoe je overkomt op iemand. In mijn werk pas ik dit nu toe, aangezien ik mensen moet welkom heten. Ook leer je wat iemand nodig heeft, bijvoorbeeld dat stukje sociale contact. Daarmee breng je ook een stukje Social Work in het werkveld. Ik hoop nog lang mijn steentje te kunnen bijdragen!