Dagboek aan Opa&Opa: verandering is (niet) leuk

Lieve Opa&Opa,

Gelukkig nieuwjaar, daar zijn we dan: 2022. Het eerste jaar zonder u Opa O, en nu alweer het 5de jaar zonder u Opa Jip. Wat vliegt de tijd dan toch. Ik heb altijd wel stress bij het aftelmoment. Toch weer het aftellen en een jaar afsluiten waar je misschien nog helemaal geen afscheid van wilt nemen. Vooral als je een heel dierbaar iemand bent verloren dat jaar. Er komen dan ook wel vaak nog tranen om de hoek kijken als het aftelmoment is geweest, en ik mijn familie een gelukkig nieuwjaar wens.

Wat ga ik allemaal dit jaar doen? Geloof het of niet, het wordt waarschijnlijk een enerverend jaar. Ik wil van alles doen en na de zomervakantie zit ik al in mijn 4de en laatste studiejaar van de pabo. Wat gek om te bedenken. Nu ik dit typ, voelt het ook allemaal wat onwerkelijk. Misschien komt dat ook doordat ik technisch gezien maar driekwart jaar normaal les heb gehad. Dat werkte natuurlijk ook niet even goed op mijn mentale gezondheid, zoals ik al wel eerder heb geschreven, maar we zijn er doorheen gekomen.

Ik ben in het vorige jaar begonnen met therapie en de laatste tijd kom ik steeds meer over mezelf te weten. Ik kan bijvoorbeeld super slecht tegen verandering. Mijn psycholoog heeft me wel eens verteld dat ik echt zo slecht tegen verandering kan, dat als ze dat zou testen, dat ik daar dan torenhoog op zou scoren. En ik zie het ook wel terug in mijn leven. Dat ik dan bijvoorbeeld jank bij een aftelmoment omdat ik geen afscheid wil nemen van het volgende jaar, laat dat ook wel weer zien.

Het klinkt misschien een beetje bot, maar toen u overleed Opa O, was ook een verandering waar ik niet bij kon met mijn hoofd. Elke vrijdag ging ik dan even langs en deed ik de deur open met: Goed volk! En daar zat u dan, op uw oude vertrouwde plekje met uw iPad op het plateautje wat u ervoor had aangeschaft. Ik ging dan graag naast u zitten en dromen over reisjes naar Londen of New York. Of soms kwam u mij ophalen van het station als ik heel lang op de bus moest wachten. Dan kwam u met de auto en waren we allebei aan het kibbelen over welke route het snelst was. Altijd waren we te eigenwijs om toe te geven dat de ander misschien gelijk had. En wat ik het meeste mis… Als ik dan weg ging bij u, dan zei u altijd: ‘Doeg lieverd, kom nog eens langs.’ Nu kan dat niet meer en het doet me pijn. Deze verandering zal altijd pijn blijven doen denk ik.

Opa Jip, u ben ik natuurlijk niet vergeten, want verandering was met u ook altijd onacceptabel. U en Oma Jip woonden wat verder weg, maar soms kwamen jullie bij ons eten of lekker koffie drinken. De volwassenen gingen dan altijd met elkaar praten, maar u was er al klaar mee na 15 minuten. U zei dan: ‘Pak de Duplo maar.’ We gingen dan proberen een zo groot mogelijk toren te maken. En deze viel altijd om en dan hadden we een lol. We hebben ook Duplo blokjes op uw kist gelegd voordat u naar uw laatste rustplaats ging. Ook gingen we soms naar de tuin en dan pakten we de voetbal en u schopte deze zo hoog de lucht in dat het een klein puntje aan de heldere lucht werd. Ik wou dat mijn kleinste zusje dat nog bewust had meegemaakt.

Ook al vind ik verandering echt heel moeilijk, ik weet ook dat het goed is. In sommige dingen moeten veranderingen ook gebeuren en ik wil dat er ook verandering in komt. Zoals dit hele thuiswerken en geen colleges meer op locatie. Het vreet steeds meer van me en laatst moest ik er zelf over huilen bij mijn psycholoog. Dat ik sommige mensen pas weer zie bij de tentamenweek, doet me oprecht pijn. Ik hoop dat daar verandering in komt en dat we snel verlost zijn van dit hele gebeuren. Dit is wel één van de grootste beproevingen die ik heb gehad met mijn angststoornis. Maar we zijn er nog, we hebben dit al twee jaar kunnen volhouden, dan kunnen we het wel uitzingen. Het komt goed, ik heb er vertrouwen in. Ik vond het fijn om herinneringen op te schrijven over jullie Opa&Opa. Bedankt voor die herinneringen, ik zal ze altijd bij me dragen.

We gaan het nieuwe jaar in, misschien wel zonder jullie allebei, maar ik draag jullie mee. Altijd.

Liefs,

Laura, jullie kleindochter.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.