Uitstellen is ook nodig

“Van uitstel komt afstel!” Werd door menig volwassene naar me toe geslingerd door de jaren heen. Het is een geliefkoosde term, gebruikt door ouders, grootouders, leraren en werkgevers. Elke (studie)loopbaanbegeleider heeft er wel eens een les aan gewijd en één van de eerste tips in ‘self-help’ boeken is dan ook: “Stel niet uit! Doe je taken meteen!” Het nare is dat er waarheid in zit. Ik kon vaak alleen maar beteuterd of geagiteerd kijken als mij werd verteld dat ik niet zo moest uitstellen. Misschien komt er nog een flauwe grap uit, maar vaak kon ik ze alleen maar gelijk geven. Niet dat het iets hielp, maar dat betekent niet dat er niets aan te doen valt.

Ademruimte alstublieft

Plannen lijkt wel het magische woord in de uitstel wereld. En alle tips draaien dan ook om zoveel mogelijk zo vroeg mogelijk te doen. “Schrijf alles op in je agenda en markeer het! Doe al je taken meteen, wees secuur!” Check. Ga ik proberen. Voor ik het weet heb ik een prachtige regenboog aan gekleurde taken en afspraken in mijn agenda staan. Fantastisch om naar te kijken. Dus ik blijf kijken. Een beetje te lang zelfs. Waar moet ik in vredesnaam beginnen? De gele balk? De rode? Eerst maar even uitrusten, het was zo’n lange dag. Voor ik het weet ben ik een dag verder en moet ik alle taken van gisteren optellen bij de taken van vandaag. De muur wordt groter en groter. Het benauwd me, al die taken waarbij het begin en einde zoekt lijkt.

En zo verdwijnt langzaam alle rust uit mijn hoofd

Paniek ontstaat en ik klap dicht. “Ik moet nu echt beginnen hoor. Ja, maar ik moet ook nog even boodschappen doen.” En zo verdwijnt langzaam alle rust uit mijn hoofd en maakt deze plaats voor domme angst. Ik weet best dat ik moet beginnen. Het lukt gewoon niet! Al die gekleurde balkjes lijken nu meer afstel te geven dan dat mijn uitstel ooit deed. Deze methode werkt dus niet echt. Niet voor mij in ieder geval. Het bekneld me, geeft geen ruimte voor fouten en bestraft uitstel met het dubbele aan werk. Het liefste wilde ik uitbarsten en “I Want to Break Free” van Queen zingen. Dus de vraag doet me dagen of uitstel niet zo slecht is als dat ik denk.

Uitstel, geen afstel 

Altijd heb ik werk uitgesteld. Toetsen leer ik een dag van tevoren. Nooit maak ik een opdracht een week voordat die klaar moet zijn. En toch haal ik goede voldoendes en ben ik altijd op tijd. Veel mensen aan de andere kant van het scherm herkennen dit vast wel. Natuurlijk zou het meer in het ideaal van onze wereld passen om alles wat we moeten doen zo snel mogelijk te doen. Maar zo werken de meeste mensen niet. Ik in ieder geval niet. Ik heb rust nodig, tijd om me mentaal voor te bereiden en het overzicht van mijn taken te bewaren. Ik kan niet alles op commando direct uitvoeren. Na school of werk heb ik even tijd nodig voor andere dingen. Mijn hoofd moet even leeg, mijn TV moet even aan en mijn verstand moet op nul.

Het duurt even voordat ik daarna weer energie heb. Misschien na een uur, vaak pas na een paar uur. Soms pas na een dag. Heel soms na een week. Het verschilt. Er is niets mis met de tijd nemen die je nodig hebt. Het is belangrijk om te weten wat binnen je kunnen ligt. Als je daarvoor eerst je tijd nodig hebt is dat maar zo. Zolang uitstel niet in afstel verandert doe je niets verkeerd. Dus bij deze een nieuwe uitspraak: Uitstellen is menselijk, maar afstellen niet wenselijk. -Daan Teeuw, poëet.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.