Soms weet je het gewoon even niet. Dat was het, einde column. Mijn vingers glijden langzaam van de toetsen af en ik kijk met een lege blik naar het scherm. Dames en heren, welkom bij het fenomeen ‘Writer’s Block’.
Al de hele week google ik me een ongeluk naar inspiratie en waar ik die vandaan kan halen. Ik heb mijn ogen en oren extra open en schrijf me te pletter aan nieuwe ideeën. Maar niets, noppes, nada. Leeg. Mijn week wordt er een beetje door beheerst. Alles lijkt te draaien om het vinden van nieuwe ideeën en soms zijn die er (frustrerend als het is) gewoon niet. Het enige lichtpuntje aan Writer’s Block is dat ik nu kan zeggen dat ik weet hoe Adele zich soms voelt. Adele en ik begrijpen elkaar nu. Het is altijd fijn om te weten dat je ergens niet de enige in bent.
Ik vind niets meer frustrerend dan dat gekke lege gevoel te hebben. En dat is niet alleen een waarheid voor de schrijvende zielen onder ons. Iedereen heeft weleens een week waarin je opstaat en weer naar bed gaat met een zucht en maar gewoon even door moet zetten. Zo’n week die begint met een vogel die zijn behoefte op je laat vallen op weg naar je werk en die vervolgt in een aaneenschakeling van ellende en irritatie. Op het werk heeft een collega over je geklaagd, wat resulteert in een naar gesprek met Karen van HR. In de supermarkt rijdt er een karretje over je teen. Je schoonouders komen ook nog onverwacht langs en je vriend heeft je Milka-reep opgegeten. Tot overmaat van ramp is de vaatwasser ook nog stuk en mag je de hele berg afwas van die verjaardag van gisteren met de hand gaan afwassen. De hele week kom je alleen door met de magische woorden “volhouden, het is bijna weekend”. Writer’s Block voelde een beetje als zo’n week. Je voelt de bui al hangen. Je weet dat die onvermijdelijke staarwedstrijd tussen jou en je laptop eraan zit te komen. De irritatie aan het gebrek aan inspiratie bouwt zich op en op een gegeven moment denk je “ik moet hier gewoon doorheen. Nog even, het is bijna weekend.” Uiteindelijk moest ik de confrontatie tussen mijn lege hoofd en laptopscherm aan. En dat was het moment waarop ik ging googelen naar het antwoord op de vraag: Hoe kom ik van mijn Writer’s Block af?
De pracht van het internet is dat er altijd een antwoord op komt. Ene Linda schrijft dat inspiratie willekeurig is. Het kan overal tevoorschijn komen. In de keuken of onder de douche. Houd dus altijd pen en papier bij de hand. Goeie tip. Maar Linda, pen en papier onder de douche? Ook is het verstandig mijn omgeving te veranderen, spelletjes te doen en gewoon te beginnen met schrijven en mijn gedachten de vrije loop te laten.
Dit laatste lijkt voor mij goed te werken. Erg goed zelfs. Er staat een column op papier en ik ben er tevreden mee. Linda’s tips zijn dus zo gek nog niet. Voortaan houd ik dus toch maar pen en papier bij me als ik ga douchen. En als ik dan weer een keertje Writer’s Block heb denk ik gewoon aan die magische woorden “volhouden, het is bijna weekend.”