Afgelopen weekend hoorde ik van een vriend dat het feest was in zijn geboorteland. Hij vertelde over mensen die een gat in de lucht sprongen van vreugde. Dansende, uitbundig feest vierende mensen. De vrijetijdskleding werd uit de kast gehaald en vrouwen eisten hun plek achter het aanrecht op om de lekkerste baksels te maken.
Want: hele land had zomaar een week vakantie gekregen. Het klinkt als een droom die uitkomt. Een soort next-level versie van ‘sneeuwvrij’ waar je tijdens je middelbare schooltijd de hele winter vurig op hoopte. Stel dat we op een dag wakker zouden worden en op de site van de CHE zien staan: “Lieve studenten, op laste van de overheid hebben al onze studenten en docenten de hele week vrij. Geniet ervan!”
Theepauze
Ik spreek zo veel medestudenten die hard toe zijn aan een adempauze. Even tijd om achtergelopen studiestof en opdrachten bij te werken, zouden docenten zeggen. Maar waar we soms werkelijk behoefte aan hebben, is: even helemaal niks. Tijd om jezelf écht op te laden. Om even te doen waar je van geniet en je sociale contacten weer eens te vieren of te verstevigen.
Onze docenten tonen hier heel veel begrip voor. Laatst kregen we zelfs theezakjes uitgedeeld (ik haat thee, maar waardeerde het gebaar) met de boodschap dat we soms echt even de tijd móeten nemen om even te ontspannen. Wat fijn, wat een begrip. Vervolgens geven die docenten naar hartenlust colleges op onmogelijke tijden en is mijn rooster voller dan een NS-trein tijdens spitsuur.
Want terwijl je heerlijk bezig bent om te ontspannen en op te laden, draait de wereld om je heen maar door. Je neemt even een paar dagen pauze en mist vervolgens zo veel dat je de rest van het jaar bezig bent de schade in te halen. Al je werk gaat maar door. En dat lijken mensen nog wel eens te vergeten.
Even helemaal niks
Wat als we af en toe met zijn állen afspreken om een keer pauze te nemen? Iedereen krijgt een paar dagen de tijd om even helemaal niks te doen, zonder nog meer schade op te lopen dan vóór je broodnodige pauze. Desnoods delen we het land in tweeën en nemen pauzes in shifts, zodat het land toch een soort van draaiende kan blijven. Ik ben geen expert, maar ik kan me zo voorstellen dat iedereen nog zo veel productiever terug zal komen van zijn of haar heerlijke vakantie. En daar wordt toch iedereen blij van?
De overheid die een week vakantie afkondigt, ik kan me er wel iets bij voorstellen. Dankzij het coronavirus werd deze droom realiteit in een bananenrepubliek in het Midden-Oosten. De overheid had er niet bij verteld dat men beter geen toeristische uitstapjes kon maken tijdens hun vakantie, maar dat even terzijde. Ik vermoed dat het volk na een week er weer even helemaal tegenaan kan.