DUO maakt zich zorgen: het aantal studenten dat een studiepauze neemt is verdubbeld en een studiepauze is funest voor je baankansen. Zelf moet ik er momenteel ook niet aan denken om mijn studie op pauze te zetten. Want hoe kom je ooit weer aan studeren toe als je er een tijd tussenuit bent geweest? Ik moet al een maand inkomen op de lieflijke CHE als ik een weekje vakantie heb gehad.
Quarter life crisis
Aanvankelijk dacht ik dus niet bepaald positief over studiepauzes. Ik zag studiepauzeerders als mensen die een feestje maken van het leven en vooral niks doen waar ze geen zin in hebben. Maar de laatste tijd werd ik weer hardhandig op mijn figuurlijke vingers getikt.
Plotseling was er geen ontkomen meer aan. Is het de leeftijd, een gevreesde quarter life crisis? Komt het door de CHE, zo klein en gemoedelijk dat rebellerende studenten het Atrium ontgroeien? Ik weet niet wat het was, maar in mijn omgeving vlogen de studiepauzeerders me om de oren en werden mijn vooroordelen over deze categorie leeftijdsgenoten aan diggelen geslagen.
Eindeloos respect
Terwijl ik hun verhalen aanhoorde, voelde ik mezelf van binnen steeds kleiner en kinderachtiger worden. Eindelijk tijd maken om hun ambities waar te maken. Een pauze nemen om eens goed te reflecteren op wat ze willen voor hun eigen toekomst. Het besef dat er méér is in het leven dan studiepunten en een diploma. En vooral: ervoor kiezen om de onbekende weg te bewandelen, vaak ondanks hun eigen angst voor het onzekere.
Dit waren geen feestende studiepauzeerders. Deze mensen waren wijzer, volwassener en bezaten meer zelfinzicht dan ik ooit zal bezitten. Velen van hen stonden niet bepaald te springen om even hun studentenleven op pauze te moeten zetten, maar zagen ook in dat het echt even nodig was. Bang gemaakt door spookverhalen over moeilijk inkomen, lage baankansen en een onzekere toekomst stonden zij voor een lastige keuze. En ik heb er eindeloos respect voor als ze deze keuze hebben kunnen maken, vaak ondanks wat hun omgeving ervan denkt.
Diplomafetisj
En die spookverhalen over lage baankansen? Het ligt er maar net aan. In Nederland kampen we met een zogenaamde ‘diplomafetisj’, het rare idee dat je niks kan zonder een diploma. Maar dan denk ik terug aan hoe ik in de zomer van mijn tussenjaar als uitzendkracht op een verzekeringskantoor belandde, en hoe mijn tijdelijke collega’s me na een paar weken toevertrouwden dat ik door een paar korte cursusjes te volgen zo hetzelfde zou kunnen doen als zij, en daarmee hetzelfde zou kunnen verdienen.
Als er op die manier nog kansen zijn voor mij als brave rechtlijnige journalistiekstudent, dan ligt de hele wereld aan de voeten van hen die een studiepauze aandurven.