Nooit gedacht dat dit een ‘probleem’ zou worden, maar het is het nu al een paar keer geworden. Student én leerkracht zijn. Als student heb je een bepaald studentenleven en geloof me, ik geniet er volop van. Daarnaast sta ik nu hele dagen voor de klas, voor groep 3 om specifiek te zijn. Deze twee werelden leven meestal netjes naast elkaar, maar er zijn nu al een paar dingen gebeurd waardoor ik merk dat de levens zich met elkaar willen mengen.
Groep 3 leert natuurlijk lezen en daar moet je best wel lang tijd aan besteden tijdens het lesgeven. Tijdens het leren van een nieuwe letter, moeten de leerlingen met hun ‘klikklakboekje’ woordjes maken. Ze krijgen de nieuwe letter in hun boekje en dan kunnen ze, met de letters die ze hebben geleerd, woorden maken met die nieuwe letter.
Het eerste misverstand, laat ik het zo maar noemen, kwam toen ik de leerlingen de letter ‘z’ ging leren. Kinderen mochten woordjes maken en ik schreef ze op het bord. Dan komen er woordjes uit als: zon, ziet, zijn, zoon, ziek en dan worden de namen van leerlingen ook nog genoemd als de nieuwe letter in die namen zit. Er stonden al wat woorden op het bord en ik geef een leerling de beurt. De leerling draait zijn boekje om en het woord ‘zuip’ staat erop…
Mijn hoofd draait op dit moment volle toeren. Zuipen? Ja, lekker. Maar een leerling zuipt zijn bekertje limonade toch niet op? Ga ik deze kinderen vertellen wat ik versta onder zuipen? Misschien heeft die leerling wel oudere broers, misschien heeft hij het daarvan. Ik moet het uitleggen, ik moet het nu echt gaan uitleggen. En NET voordat ik het woord ‘zuip’ wil uitleggen, is daar mijn reddende leerling. De leerling zegt tegen mij: “Van het woord verzuipen, de boot verzuipt.”
Ik probeer mijn gedachtegang te verbergen door deze leerling de hemel in te prijzen. “JA, INDERDAAD… De boot VERZUIPT. Heel goed bedacht!!” En dat was de eerste keer dat mijn studentenleven in de wegstond. Ik zal het gelukkig nu nooit meer zo zien als ik weer voor groep 3 sta, maar dit was een… moment.
Bij een andere letter ging het ook fout. De leerlingen leerde de letter ‘l’. Ik zei nog aan het begin: “Jongens, dit is mijn favoriete letter!!” Nou, na dit debacle is ie wat gezakt op de ranglijst. De leerlingen maakten weer woordjes en de leerlingen kwamen weer met prachtige woorden. Leer, leem, loop, lap, laars. En toen kwam er weer zo’n vervelend woordje. Ik geef een leerling de beurt en zij draait haar boekje om en er staat ‘lam’.
Niet alweer…
Ik zit bij mezelf al helemaal na te denken hoe ik dit woord het beste kan uitleggen in MIJN context. Ik hoor mezelf in mijn hoofd: Als iemand veel alcohol op heeft, dan noem je die persoon ook wel la… LAMMETJE, HET GAAT OVER EEN LAMMETJE. Ik red mezelf uit deze miserie en zeg dat het gaat om het woord ‘lammetje’, maar dat je ook ‘lam’ kan zeggen.
Soms heb ik het idee dat de leerlingen het expres doen. Dat kan niet, maar voelt wel zo. Alsof ze een geheim pact hebben gemaakt om mij belachelijk te maken. Misschien moet ik voor de volgende letters, kijken welke ‘studentenwoorden’ erbij kunnen horen. Dan kan ik óf de woorden uitleggen vanuit de context van de leerlingen óf deze woorden lekker negeren. Al met al, geen goede mix… Ik drink er een biertje op!