Stage in Rotterdam-Zuid

Geloof het of niet, maar mijn begeleider op stage zei dat ik hier een artikel over moet schrijven. Ik geef sinds het begin van mijn derde jaar op de pabo, les in Rotterdam-Zuid. Ik moet zeggen dat het wel een beleving is geweest. Er gebeurt genoeg hier en soms is het wel allemaal te veel.

Ik heb nu elke donderdag en vrijdag stage, maar omdat ik zelf in Nijmegen woon, ga ik de woensdagavond al naar Rotterdam. De scholengemeenschap heeft een slaapplek voor ons geregeld zodat we niet enorm vroeg op moeten.

Als we eenmaal aankomen in de kubuswoningen (ja, die dingen die je altijd op de foto’s ziet), dan moeten we ons bed opmaken en gaan we lekker kletsen. Meestal worden hier de lessen van de volgende dag voorbereid, maar daar gaan we het niet over hebben…

Ons hostel heeft een ontbijt waar we gewoon van mogen eten, alleen door corona, moeten we dit nu op onze slaapkamer opeten. Het is altijd wel erg gezellig met iedereen, maar toch een beetje apart. Daarna moeten we nog haastig tandenpoetsen en snel naar de metro.

Eenmaal op school aangekomen, kom je er pas achter hoe moe je bent. Alleen als eenmaal de leerlingen binnenkomen, verdwijnt dat allemaal en heb je energie voor tien. Ik ben in Rotterdam wel allemaal woorden tegengekomen die ik niet kende. Op een gegeven moment komt een leerling naar je toe en zegt: ”Juf, juf! ‘Pietje’ heeft een puf gelaten. Wat is een puf? Puf is blijkbaar een ander woord voor ‘buikwind’. Daarnaast is ‘bakka’ ook een bekend woord. Nu kijk ik niet meer op of om als ik het hoor, maar de betekenis van bakka is: een klap tegen het achterhoofd. Ik weet soms ook niet hoe ze het verzinnen, maar je komt wel mooie en grappige woorden tegen.

Vandaag heb ik het met de leerlingen gehad over verschillende talen en of zij ook in andere talen konden spreken. Alle kinderen in mijn klas hebben geen Nederlandse afkomst. Ik heb Libiërs, Somaliërs, Surinamers, Turken, Marokkanen en nog meer nationaliteiten in mijn klas zitten. Daarom is een gesprek over verschillende talen zo interessant, want ze kennen zoveel talen die ik niet ken. We hebben het erover gehad en ik vind het zo knap en mooi.

Tuurlijk kan het heftig zijn hier in Rotterdam, maar ik moet zeggen dat het meevalt. Ik had het anders verwacht en misschien ook wel heftiger. Het team dat dan ook om ons heen staat op onze stageschool, helpen ons ook heel erg. Ze willen helpen waar het lukt en dat is mooi om te zien. Als je het moeilijk hebt, staan er zoveel mensen hier om je heen.

Oh! En dan ben ik nog wel het belangrijkste vergeten… Eten. Als we allemaal klaar zijn op stage en het is tijd om te eten, dan is het dichtstbijzijnde de Markthal. Vandaag hebben we ook weer bij de Markthal gegeten, maar wat wil je ook doen als het om de hoek staat. Ik kan nu uit mijn raam kijken en ik zie de Markthal.

We vermaken ons hier wel en, zoals ik al zei, ja dit is heftiger dan een school in de Veluwe. Je krijgt er alleen zoveel meer voor terug. Ik ben nog steeds dankbaar dat ik voor dit avontuur ben gegaan. Toen ik de eerste week hier kwam en ik ging weer naar huis, zei ik tegen mijn ouders: ‘Ik kan niet weg daar, die kinderen zijn me nu al te dierbaar.’ En dat is het wel. Je bent soms zo belangrijk voor een leerling, je kan het je niet voorstellen. Dat je zo belangrijk kan zijn, is echt een cadeautje. Ik ben dankbaar dat ik dat mag doen en dat ik er mag zijn voor deze lieve kinderen.

Juf zijn is eigenlijk best wel leuk 😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.