Lieve Opa&Opa,
Mijn zusje gaf laatst aan dat we alweer bijna op de helft van het jaar zitten. Wat een enorm gek gegeven. Het voelt alsof ik net ben begonnen, maar ook weer niet. Vorige maand had ik weer mijn deadlines en stress, maar ook een beginnende vakantie. Die kwam precies op tijd, maar duurde, naar mijn mening, te kort. De motivatie voor alles is voor mij ver te zoeken en ik heb ontdekt dat ik niet de enige ben.
We moeten weer hard aan de bak voor school en ik heb daarnaast ook een nieuw baantje. Ik wilde graag een baantje, omdat iets extra’s altijd fijn is. Het is natuurlijk leuk om een baantje te hebben, maar het zorgt natuurlijk ook voor wat extra stress of spanning. Ik weet niet wanneer ik moet gaan werken en ik ben bang dat ik in de knoop kom met school.
School heeft ook weer een ander stresspunt. Ik zit nu in mijn derde jaar van de PABO en ik hoop deze opleiding komend schooljaar af te ronden. Ik moet daarvoor wel een LIO-plek zoeken, maar ik vond dat erg lastig. Daarbij merkte ik ook dat ik ‘op’ ben. Ik ben nu drie dagen in de week in Rotterdam en na de zomervakantie ben ik tien weken in Ierland. Allemaal leuk en aardig, maar ik wil eigenlijk ook even rust. Ik dacht erover na om mijn LIO later te gaan doen, maar daar voelde ik mij ook niet comfortabel bij, MAAR ik wilde ook geen druk op mezelf leggen door te zeggen dat ik het moet halen.
Al deze gedachtes kwamen op een gegeven moment bij elkaar en ik wist ook even niet meer wat ik moest doen, Opa&Opa. Ik had een ontwikkelgesprek met mijn coach die er bijna aankwam. Ik kan goed praten met mijn coach en we kunnen altijd goed sparren over ideeën. Over mijn LIO later doen, was hij vrij duidelijk. Dat moest ik niet doen, want hij merkte dat mijn redenen daarachter niet van waarde zijn voor het grotere plaatje.
Hij gaf mij advies en ik moet zeggen, het lost de laatste tijd veel van mijn problemen op. Het kan zijn dat als ik dit online zet, Opa&Opa, dat sommige mensen zich hierin niet kunnen vinden, maar ik wil het toch zeggen. Op een gegeven moment zei mijn coach tegen mij: Wij kennen allebei God en we weten wat God wilt met ons leven. Houd dat in je achterhoofd terwijl je bezig bent met school. De rust die op dat moment over mij heen kwam, die neem ik nu naar alle spannende dingen mee.
Vertrouwen, vertrouwen op je kunnen. Dat wordt mij ook verteld op stage. Ik moest meer vertrouwen hebben in wat ik kan, maar dat vond/vind ik lastig. Maar naast het vertrouwen op mezelf, heb ik er nu ook een reminder bij dat ik het niet zelf hoef te doen.
Wat komt, dat komt. Of ik nou wel of niet een LIO plek vindt, of ik de PABO in 4 jaar of in 6 jaar doe. Het komt wel, ik moet alleen vertrouwen hebben. In mezelf en in de persoon die daarboven super goed voor jullie zorgt, Opa&Opa. Ik hou van jullie.
Liefs,
Laura, jullie kleindochter
P.S: Het was laatst uw sterfdag, Opa O. Het voelde gek om met het dagelijks leven door te gaan, maar we deden het toch. Oma was ook jarig, maar heeft het nog niet gevierd. Ze wilt het met 2e Pinksterdag vieren met de hele familie. Lekker samen eten. Daar gaan we u wel missen, Opa O. U werd altijd zo blij als we er allemaal waren. Liefs.