Lieve Opa&Opa,
Opa O., vandaag zou u jarig zijn geweest en daarmee 86 worden. Ik vind het daarom zelf nog specialer dat ik dit dagboek mag schrijven op uw verjaardag. Ik wil het daarom ook hebben over de verschillende tradities die wij in de families hebben.
Met uw verjaardag, Opa O., deden we nooit echt iets speciaals. U nam het altijd maar zoals het ging. Echter, toen u tachtig werd zijn we met de hele familie eropuit gegaan. We zijn toen langs uw geboorteplek gegaan, namelijk Zaandijk. Het was een heerlijk weekend met de hele familie. Met een bootje over de Zaan en over de Zaanse schans gelopen. Ik ben tijdens dat uitje helemaal verliefd geworden op Zaandijk. En u vond het ook zo leuk. Ik heb een filmpje van u, waar u op het bootje allemaal kleine verhaaltjes verteld over de stad waar u was opgegroeid. Spontaan sprongen dan de tranen in uw ogen, dat was voor ons ook erg mooi en emotioneel om te zien.
Met Oma O.’s verjaardag deden we wel altijd leuke dingen. We gingen altijd naar het pannenkoekenhuis in de buurt. Vooraf gingen we dan wandelen door het bos en daarna ons helemaal volproppen met pannenkoeken. Dingen met de familie waren altijd leuk om te doen.
Met uw verjaardag deden we nooit iets, Opa Jip. U gaf nooit echt feestjes. Behalve uw afscheids-bij-levenfeestje. Dat was vooral een erg heftig ‘feestje’, maar het typeerde u vooral heel erg. Dat was u, nuchter en kijken naar de mogelijkheden.
Opa Jip, u kwam altijd langs met Oma Jip als wij jarig waren. Opa, u was dan altijd een kind gevangen in het lichaam van een man. Ik zag u altijd kijken naar hoe wij speelden, terwijl u eigenlijk bezig moest zijn met de gesprekken die de volwassenen hadden. Na een kwartiertje was u er snel klaar mee en fluisterde u naar ons: ”Pak de Duplo-doos maar.” Dan wisten wij dat het tijd was: tijd om de hoogste toren te maken die we ooit hadden gemaakt. Dit deden we nooit strategisch maar we zetten blokje voor blokje op elkaar en we keken hoe lang het ging duren voordat de toren zou omvallen. De adrenaline die dan door je hele lichaam giert, is eigenlijk te grappig voor woorden. Ik weet bijna zeker dat als u er nog was geweest, deze traditie nog steeds zou bestaan.
En zo komen en gaan tradities. Vooral tradities die je had met mensen die er nu jammer genoeg niet meer zijn. Je merkt aan nabestaanden dat tradities nog zo goed mogelijk willen naleven, maar we weten ook dat het nooit hetzelfde zal zijn zonder die ene persoon.
En zo gaan we steeds verder met ons leven.
Gefeliciteerd Opa O. Ik hou van je. Nog steeds, zo veel.
Opa Jip, hetzelfde geldt voor jou. Ik mis je en hou ontzettend van je.
Liefs,
Laura, jullie kleindochter