Opa&Opa dagboek: Je bent niet de enige

Lieve Opa&Opa,

Dit is alweer het laatste dagboek van dit jaar. Het was een enorm groots jaar en ik merk dat ik daar nu last van krijg. Het is een paar maanden zo goed gegaan, dat mijn hoofd op dit moment allemaal dingen zoekt om zich zorgen over te maken. De laatste tijd heb ik het idee dat ik aan het dromen ben en dat ik er daardoor niet helemaal bij ben.

Misschien dat dit ook te maken heeft met de komende feestdagen. Ik heb de feestdagen altijd wel moeilijk gevonden omdat je ook altijd kijkt naar wat je niet hebt in je leven. Ik vind het altijd wel super gezellig en ik ben blij dat ik een gezin heb waar ik het mee kan vieren.

Toch zullen er altijd punten zijn in je leven waar je niet altijd blij mee bent: mentale gezondheid, relatiestatus, werk of opleiding. En die hebben we allemaal. Ik heb uitgevonden dat dat heel erg kan helpen. Je bent niet de enige, dat heeft iemand mij laatst ook weer moeten zeggen. Want je vergeet dat zo snel. Je hebt snel het idee dat je de enige bent die zich zo voelt, omdat niemand erover praat. En dat is wat ik altijd probeer te doen, Opa&Opa.

Mentale gezondheid is een onderwerp waar snel een taboe over hangt, maar waarom? Iedereen heeft wel eens van die dagen dat hij/zij zich niet lekker voelt of een beetje sip is, alleen is dit nog steeds geen ‘excuus’ om thuis te blijven als je eigenlijk moet werken. Ik schaamde mij altijd als ik hiervoor mij ziek moest melden op stage. Mensen denken snel dat je je aanstelt en dat je ‘gewoon normaal moet doen’. Maar wat nou als dit mijn normaal is? Wat nou als ik anders niet weet wat ik moet doen?

Ik heb vroeger op de basisschool ook al momenten gehad dat ik thuis bleef, omdat ik niet lekker in mijn vel zat. Wij noemden dat thuis ‘baaldagjes’. Die mochten er ook zijn en mijn ouders zagen ook in dat die nodig waren voor mij en mijn broertje en zusjes. Mentale gezondheid staat bij mijn ouders heel hoog, omdat ze ook zien dat je er anders aan gaat lijden.

Ik ben blij dat ik zo ben opgevoed, want het is geen aanstelgedrag. Het is iets wat bij ons hoort en wat ook simpelweg bij mensen hoort. Vooral als we toewerken naar de feestdagen. We kijken terug op het afgelopen jaar en daar komen herinneringen bij kijken. Misschien zijn wij wel mensen kwijtgeraakt of hebben we iets anders naars meegemaakt. Tijdens de feestdagen, mis ik jullie ook altijd Opa&Opa. Maar eigenlijk zelf elke dag. Ik mis jullie, maar we gaan er volgend jaar weer iets moois van maken. We kunnen dit.

En als je ergens moeite mee hebt.

Je bent niet de enige.

Ik hou van jullie! Tot volgend jaar!

Liefs,

Laura, jullie kleindochter.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.