Lieve Opa&Opa,
Daar zijn we weer. De zomervakantie is afgelopen en we gaan weer aan de slag. In de zomervakantie ben ik eerst weer met vrienden weg geweest. Het idee was nu om naar een camping in het buitenland te gaan, maar er zijn een paar mensen die niet echt fan zijn van de camping (ik hou me stil..). Dus uiteindelijk zijn we in een huisje gegaan net over de grens in België. Het was een heerlijke vakantie met hele lieve vrienden.
Daarna ben ik naar Zwitserland gegaan en zijn we weer naar ons favoriete plekje gegaan. Opa O., ik ben ook weer langs de boompjes gelopen en het zijn er 22. Het was fijn om weer terug te zijn. We weten nog niet wanneer de volgende keer is, maar we hebben mooie herinneringen gemaakt.
En nu? Ik ben in Ierland. Ja, ik ben stage aan het lopen in Ierland. Ik schrijf dit ook terwijl ik in een klaslokaal zit in Ierland. Je bent een soort wandelende Google Vertalen. Het is wel even wennen, maar dat komt goed.
Ik snap nog steeds niet hoe het mij is gelukt om hier te zitten. Toen ik mezelf hiervoor ging inschrijven, leek het mij gewoon een leuk idee. Alleen na alles wat ik heb meegemaakt, had ik niet het idee dat ik er ook daadwerkelijk zou komen.
Ik weet dat jullie dit geweldig gevonden hadden. Dat ik eigenlijk mijn droom van naar het buitenland gaan, gewoon waarmaak op dit moment. Natuurlijk zijn we wel eens eerder naar het buitenland geweest, maar nu doe ik dit helemaal alleen. Dat voelt nog wel het apartste van allemaal.
Toch voelt het toch een klein beetje alsof jullie bij mij zijn. Gisteren was ik in de keuken aan het eten en toen zag ik wat bewegen in de struiken. Ik ging naar het raam en toen zag ik een roodborstje. Ik moest gelijk aan u denken, Opa O.
Toen die dag erna ging ik met papa en mama vertellen en vertelde ze wat er gebeurde in de kerk. Mama zit natuurlijk in het koor van de kerk en ze moesten ‘Ik zal er zijn’ van Sela zingen. Dat is het lied wat mama zong op uw begrafenis, Opa Jip. Ze vertelde dat terwijl ze het zong, voor de kerk, dat er een vlinder door de kerk heen vloog. Oma Jip zegt namelijk altijd dat vlinders haar doen denken aan u. Dus mama werd emotioneel tijdens het zingen.
Ook vertelde ze over het poortje bij ons in de buurt. We hebben een klein poortje staan en de week dat u naar het ziekenhuis ging, Opa O, was er een auto tegen het poortje aangekomen. Dat poortje staat er al sinds wij hier wonen dus dat vonden we lastig om te zien. Maar nu komt het! Precies een jaar nadat u was overleden, was het poortje weer gerepareerd.
Ik vind het zo bijzonder om te zien dat er zoveel van deze kleine dingetjes gebeuren om ons heen. En dat het daarnaast ook niets uitmaakt waar we zijn ter wereld. Mama in Nederland maakt dingen mee, maar ik ook hier in Ierland. Dat geeft mij rust en zegt mij ook dat ik niet alleen ben, hoe ver ik ook van huis ben.
Ik hou van jullie, ik zal voorzichtig doen hier.
Liefs,
Laura, jullie oudste en avontuurlijke kleindochter