Opa&Opa dagboek: Gelukkig zijn

Lieve Opa&Opa,

Ik ben weer thuis! Na 2,5 maand in Ierland ben ik weer thuis in het koude kikkerlandje. Op Schiphol stonden mijn zusjes en mijn ouders mij op te wachten. Het was een emotioneel weerzien, maar zo fijn. Ik kon mijn jongste zusje weer vasthouden! We hebben gehuppeld door het vliegveld, het was zo mooi en gezellig. We hebben McDonald’s gehaald op de terugweg en keihard meegezongen met allemaal liedjes in de auto. 

En dat is het fijne, ik ben de laatste tijd erg gelukkig. Ik denk dat gelukkig zijn gepaard gaat met dankbaarheid. In Ierland was ik enorm dankbaar voor de mooie dingen die ik heb gezien en meegemaakt. Dat maakte mij gelukkig. En nu ben ik thuis en ben ik dankbaar voor de mensen om mij heen en dat maakt mij ook weer gelukkig.

De volgende dag ben ik naar Oma O. gegaan en dat was ook weer emotioneel. Ik wilde niet dat het emotioneel werd, maar dat werd het toch. Ik knuffelde Oma en ik wilde ook u knuffelen, Opa O.  Het was weer de eerste keer in een lange tijd dat het gemis zo in mijn gezicht werd gedrukt. Ik had het ook tegen Oma gezegd, dat ik u mis, Opa O. Oma zei dat u mij dan heel veel vragen zou stellen over Dublin, omdat u een paar keer in Dublin bent geweest. 

Ik merkte dat ik in mijn hoofd de vragen ging bedenken die u zou stellen. En in mijn hoofd beantwoordde ik ze. Ik weet ook wel dat u trots op mij zou zijn, maar ik wil het u horen zeggen. Dat kan helaas niet. Ik zou willen dat jullie mij allebei zo gelukkig konden zien, Opa&Opa.

Ik zou het ook zo leuk vinden als u mij zo zag, Opa Jip. U had het dapper gevonden en had mij geprobeerd te bellen op Skype, zoals u dat vroeger deed. U had mij dan een paar vragen gesteld en dan de telefoon of de camera op Oma Jip gezet zodat u klaar was. Dat vond ik ook nooit erg. Ik kan mij nog het laatste gesprek herinneren toen u mij belde op mijn verjaardag. Ik heb dat zo opgeslagen dat ik het denk ik ook nooit meer vergeet. 

Ik was verre van gelukkig toen u erg ziek werd, Opa Jip. Daar baal ik nog steeds van. U heeft niet gezien hoe ik ben geslaagd voor de havo en hoe ik nu de pabo doe op een school waar ik oprecht mezelf kan zijn. Ook dit avontuur had u mooi gevonden en dat weet ik.

Het is een enorme stap voor mij geweest om dit te doen. Een kind met zoveel heimwee, vroeger, dat geen eens wilde logeren bij haar Opa en Oma die 5 min bij haar vandaan wonen. En nu heb ik gewoon in Ierland gewoond, zonder iemand te kennen. Ik ben trots op mezelf en ik weet dat jullie ook trots op mij zijn, Opa&Opa. Oma&Oma geven mij dat gevoel en vertellen mij ook dat jullie het geweldig en dapper hadden gevonden. 

Ik hou zielsveel van jullie, tot snel!

Liefs,

Laura, jullie kleindochter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.