Lieve Opa&Opa,
Het is afgelopen. Het is klaar. Dit zal mijn laatste dagboek zijn op dit platform. Hoe voelt het? Bitterzoet. Ik moet zeggen dat ik ben gaan houden van deze updates. Ik heb ook veel complimenten gekregen hierover. Ik ben blij met hoeveel mensen ik heb bereikt en hoe goed het gaat met mij. Daarnaast heb ik wel zin in dit nieuwe hoofdstuk van mijn leven!
Ik zie dan ook vooruitgang als ik kijk naar de eerste dagboeken en naar de afgelopen dagboeken. Het is een groot verschil. Als ik kijk naar mijn dagboek over het gevecht met mezelf, dan kan ik daar van schrikken. Ik kan het moment ook nog zo voor mij halen. Het was een heftig, maar belangrijk moment voor mij en mijn mentale gezondheid. Het heeft mij laten kijken naar mezelf en ik ben mezelf daar letterlijk tegengekomen.
Het is een schril contrast met mijn dagboeken toen ik in Ierland was. Het was een mooie en uitdagende reis. Dat zie ik ook terug in die dagboekpagina’s. Ik heb eigenlijk een online dagboek gemaakt. Iedereen kan het dan wel lezen, maar dat vind ik niet erg. Enorm diepe dingen heb ik dan ook nooit verteld. Zo heb ik ook nieuwe dingen ontdekt over mijn mentale gezondheid. Deze punten ga ik ook niet noemen. Simpelweg omdat ik daar nog niet klaar voor ben. Het is lastig de mening van een ander te respecteren, als je zelf nog niet eens een mening erover hebt gevormd. Dat houd ik dan ook maar in mijn achterhoofd.
Ik wil ook de mensen achter dit platform bedanken. Ik zag de vraag binnenkomen via Instagram: ”Wil jij columns schrijven? Dan is dit jouw kans! Kom bij Ad Rem.” Ik had een gesprek aangevraagd en ze waren verbaasd dat ik de pabo deed. Omdat er niet veel mensen van de pabo bij Ad Rem komen werken. Ik ben zo blij dat ik dit heb gedaan. Het heeft mij meer zelfvertrouwen gegeven in mijn schrijven. Ik kom er ook steeds beter achter hoe graag ik dit doe. Ik wil graag mensen raken met woorden, inspireren of aan het lachen maken. Ik word daar gelukkig van.
De afgelopen (bijna) twee jaar heb ik met liefde dagboeken geschreven. Ik heb deze ook soms naar mijn Oma’s gestuurd, Opa&Opa. Die genieten ervan als ik jullie schrijf. Ze vinden het leuk als ze mee mogen lezen. Mijn uitlaatklep, die ik voornamelijk voor mezelf hield, heb ik door dit kunnen delen met heel veel mensen. Het was leuk om zo mensen te bereiken.
Misschien weet ik niet wie je bent of wel. Misschien weet jij niet wie ik ben. Maar ik wil je bedanken voor het lezen van mijn dagboeken. Ik hoop dat ik je aan het denken heb gezet, heb laten lachen of laten inspireren. Ik ben altijd zo open geweest om hopelijk dat te bereiken bij mensen.
Opa&Opa. Ik blijf jullie schrijven, maar dan nu weer in een notitieboekje. Ik ben blij dat ik jullie heb mogen delen met mijn publiek. Mijn voorbeelden en mijn helden. Ik mis jullie elke dag.
Heel veel liefs, knuffels en kussen.
Laura, jullie kleindochter