Na een nagelbijtend spannende week kwam zaterdag het hoge woord eruit: het tijdperk van het schreeuwerige oranje wezen met een dooie cavia als kapsel is voorbij. Mijn Nederlandse vrienden en familie slaakten allen een zucht van verlichting. Eindelijk had Amerika de juiste keuze gemaakt voor zichzelf.
Democratie
Mijn Amerikaanse vrienden waren echter in tranen afgelopen weekend. Goed, sommigen van hen kunnen op zijn Amerikaans lichtelijk dramatisch zijn. Maar niemand van hen die ik ernaar vroeg, stond te juichen om de uitslag van de verkiezingen. In de ogen van met name veel evangelicals betekent Biden’s overwinning het definitieve einde van hun prachtige, oerdegelijke en tegelijkertijd ultiem vrije samenleving. En dat is een gedachte die wordt ondersteund door miljoenen andere mensen die na al die jaren nog steeds Trump zien als het antwoord op al hun problemen.
De herinnering aan al die aanvankelijk deprimerende gesprekken met Amerikaanse studiegenoten maakte het voor mij onverwachts moeilijk om te zien hoe wij omgaan met het Amerika dat vier jaar geleden min of meer democratisch voor Trump heeft gekozen. Een half jaar lang heb ik in Texas gestudeerd tussen mensen die Trump zagen als dé verlosser die hun land hard nodig had. Had Trump een prettige persoonlijkheid? Nee, maar daar ging het hen ook niet om. Zij waren echt van mening dat hun president het beste met hen voorhad en beslissingen maakte met de juiste motieven. En vanuit die motivatie hebben zij destijds op hem gestemd.
Mini-Trumpjes
Degenen die – net als ik – altijd tegen Trump zijn geweest, zien ook zijn volgelingen vaak als een soort mini-Trumpjes. Mensen die hem aanbidden als een verlosser, aan zijn lippen hangen bij alles wat hij zegt en geen vals woord tegen hem uit zullen spreken. Is het een typisch gevalletje Amerikaanse heldenverering? Vast. Het zit ook gewoon een beetje in de cultuur. Maar voor miljoenen Amerikanen was het écht een oprechte overtuiging dat Trump het beste was wat hun land ooit is overkomen. En dat is hen nu voorgoed afgenomen voor hun gevoel.
Of je nu zelf voor Trump was of voor Biden bent: hun aanhangers zijn ook maar mensen. Mensen die net als ieder mens het beste voor hadden met hun land. Mensen met dromen, wensen, uitzichtloze problemen en vooral met hoop op iets of iemand die alles beter zal maken. Laten we dan alsjeblieft ook als mensen naar elkaar blijven kijken, ongeacht onze politieke voorkeuren. Anders eindigen wij net zo gauw als een tot op het bot verdeeld land zoals de ‘onverenigde staten’ van Amerika.