Ja en daar zat ik dus, druipend in het zweet na te denken over wat ik moest zeggen. Zijn ogen keken mij indringend aan, wachtend op een antwoord. Dit klinkt als een soort van maffia-marteling of een kruisverhoor van de politie, maar ik betwijfel of ik ooit in zo’n situatie zou komen. Ben daar veel te pussy voor, laten we het zo zeggen.
Maar nee, het was een simpele vraag van iemand die ik nog niet zo goed ken: “Ben je dan ook creatief?” En op zich weet ik het antwoord wel. Ik zou zeggen dat ik creatief ben. Niet als we het hebben over schilderen of tekenen. Nee, ik heb de fijne hand-oog coördinatie van een blinde zeekoe. (Niet dat ik weet hoe hun fijne motoriek is, maar ik denk dat het niet echt nauwkeurige wezens zijn.) Maar ik ben creatief met taal en dus ook een groot fan van woordspelingen. Dat laatste komt spontaan, die kan ik nu helaas niet forceren. Volgens mij moet ik creativiteit altijd kunnen bewijzen naar anderen, want: écht creatief zijn er maar een paar. Crea-tief op zeg, wat een gelul.
Maar hoe komt het dat ik niet durf te zeggen dat ik creatief ben? Als ik er zo over nadenk, is dit één van de weinige vragen waar je niet schaamteloos antwoord op kunt (of mag) geven. “Ben je dan ook bang voor wespen?” “Ja.” “Ben je dan ook grappig?” “Ja, absoluut.” “Ben je dan ook creatief?” “Nou ja, kijk, weet je wat het is. Ik kan zeker niet tekenen, dus wat dat betreft niet. Maar op zich zou ik wel zeggen dat ik soms goede ideeën heb voor bijvoorbeeld een poster, een column of soms ook wel een campagne. En ik vind taal ook wel een grappig ding. Niet per se heel erg out of the box, maar ik denk eigenlijk wel dat niet iedereen die ideeën verzonnen zou kunnen hebben. Maar…”
Heb ik het recht om hier gewoon boempatsboem ‘ja’ op te zeggen, omdat ik dat vind? Het is geen bruiloft, dus een uitgebreider antwoord is ook niet het einde. Maar ik heb vaak het idee dat ik een soort checklist langs moet gaan:
Ben ik impulsief, flexibel en denk ik niet na? Ja! Dat is toch iets belangrijks bij creativiteit?
Kan ik (goed) omgaan met kwasten en een canvas? Of überhaupt met InDesign? Nee, sorry Arnaut en Peter.
Kan ik drie, twee, één bewijzen dat ik creatief ben? Nou, ligt eraan.
Zit ik op de kunstacademie? Nee. ‘Nee? Dan telt jouw creativiteit sowieso niet.’
Heb ik ooit mijn haar afgeschoren of roze geverfd? Nee.
Is mijn kledingstijl ‘anders’? Nee.
Nou… Shit. Toch niet creatief?
Hoe ik vervolgens antwoord gaf op de vraag? Niet. Het meisje naast mij zei: “Ja, dat is ze echt. Het is makkelijker als ik het gewoon voor je antwoord.” Vet lief hoe ze me uit mijn tegenstrijdige zweetbrand hielp.