Ik poetste vanmorgen, gisteravond, die ochtend en eigenlijk alle ochtenden en avonden daarvoor mijn tanden. Bij mij thuis liggen verschillende tubes, want de één heeft een gek smaakje en de ander heeft geen fijne dop en zo zijn er nog een paar. Vanmorgen stond ik dus met de bek vol tandpasta toen het mij opeens opviel dat ze allemaal keigroot ‘BINNEN 14 DAGEN WITTERE TANDEN’ erop hadden staan. En nee, het waren dus niet dezelfde tandpasta’s. Een paar jaar geleden hadden we nog gewoon ‘tandpasta met een lekker smaakje’, terwijl nu de focus ligt op wittere tanden. Als een soort levensdoel. Waarom willen we zo nodig wittere tanden? Acceptatie door andere mensen?
“Waarom willen we zo nodig wittere tanden? Acceptatie door andere mensen?”
Let’s be real, binnen 14 dagen is er nog nooit iets veranderd aan je tanden. Zelfs niet met van die charcoal tandpasta, daarvan krijg je alleen zwarte tanden, tandvlees en lippen voor de rest van de dag. (I tried.)
Volgens mij let echt niemand op de precieze kleur van mijn tanden. Om eerlijk te zijn, ik heb zelf ook geen idee welke kleur ze zijn. Ook al zie ik ze minstens twee keer per dag breed lachend in de spiegel. Ze zijn niet geel, ik poets twee keer per dag en ga elke 5 maanden naar de tandarts. Maar ze zijn ook niet wit-wit. Gewoon een beetje lichtgeel, denk ik? Maar goed, mijn punt is dat we altijd ons best doen om er beter uit te zien, terwijl het uiteindelijk niemand anders echt boeit. Natuurlijk wil ik zelf ook wel witte tanden, maar die zie ik dus alleen maar als ik met de tandenborstel in de hand sta. Ook doen we altijd allemaal zo vreselijk moeilijk om puistjes, afgebladderde nagellak, een haarbobbel, pluishaar, littekens, wenkbrauwhaartjes die geëpileerd ‘moeten’ worden, droge lippen, witte wimpers, neushaar, beenhaar, donker armhaar, gekke tenen en al die andere imperfecties die alleen jijzelf ziet. Eigenlijk merk ik die dingen pas als iemand ze zelf benoemt. Sorry, ik ben te druk met mijn eigen beenhaar om dat van jou te merken. Ik zie die vette haarbobbel echt niet, ik dacht teveel aan mijn eigen drogen lippen. Over het feit dat ie-der-een die o-ver-dui-de-lijk ziet en er dus snel een laag vaseline op moet. Ik zie je pukkel niet. Oké, ik zie hem misschien zitten, maar denk er verder niet over na. We hebben ze allemaal wel eens. Morgen is hij weer weg. Niemand onthoudt jou als ‘het meisje dat op 25-11-19 een pukkel onder haar linkerneusgat had’. Jouw tandkleur? Nog nooit vergeleken met degene naast je. Lach maar gewoon zo breed als je kan en schaam je nergens voor. No one cares. Het leven is te mooi om de tijd te verspillen aan tandpastamarketing.
(Oh, en ik las net op nu.nl dat tanden niet eens wit horen te zijn. En dat gele tanden gezonder zijn. Dus pak maar gewoon weer de goedkope tandpasta onderin het schap. Zo lang er fluoride in zit.)