“Zou één van jullie zo’n tuinbroek aandoen?” De docent keek vol verwachting in het rond. Het is ongeveer 8:45 en het eerste college van de dag staat op het punt te beginnen. Zelfs op dit tijdstip praat de klas altijd honderduit, maar nu waren ze voor twee minuten doodstil. En nee, het was geen vier mei. Na een paar seconden vond de docent het ook ongemakkelijk worden, “oké, nou, ik vind hem in ieder geval te gek, cool dat je hem aandurft.”
Op dit moment schoten een paar gedachten door mijn hoofd. 1: ze vinden mijn nieuwe, knaloranje, baggy tuinbroek lelijk. 2: ikzelf eigenlijk ook. 3: misschien denken ze dat helemaal niet, maar past het niet bij hun stijl. 4: eigenlijk is het ook niet mijn stijl, maar daarom draag ik hem juist.
Het was de tweede dag terug op school en de toon was gelijk gezet. In de ogen van mijn klasgenoten kwam ik mega zelfverzekerd over, maar van binnen ging ik helemaal te keer. Ik voelde mij een verdwaalde toerist die op 30 april door de Kalverstraat loopt, denkend dat het koningsdag is. All eyes on me.
Ik zat een paar dagen voor dit voorval in mijn kledingkast te kijken. Ik vond vooral basics en een overload aan streepjes. Mijn safe haven. Toen ging ik opeens kritisch nadenken en een zelfreflectie doen. Ik denk dat ik geen haast had om ergens heen te gaan, want ik kan mij herinneren dat ik daar wel een poos gezeten heb. Een notitieboekje kwam tevoorschijn en ik schreef alles op dat binnen mijn comfortzone lag. Kleding met streepjes, groene thee met citroen, christelijke omgeving, mijn rode schommelstoel, altijd leuk gevonden worden, groene thee met citroen, de confrontatie nooit aan durven gaan. Ik voelde mij nooit tegengehouden door deze dingen, maar ik merkte dat het ook geen ruimte gaf om te groeien.
Dus ik ontwikkelde een andere mindset en ging ik op zoek naar challenges, manieren om mijn patronen te doorbreken. Ik schreef mij in voor een minor in onchristelijk (behalve tijdens carnaval natuurlijk) Tilburg, ik koop alleen nog maar tweedehands en geen streepjes, ik leer negatieve feedback geven en ik drink opeens koffie. Met melk. Melk met koffie. Maakt niet uit, het is een stap.
Ik deelde mijn indruk op Instagram en ik kreeg te gekke reacties. Door deze feedback werd ik nog zekerder van mijzelf en leerde ik experimenteren, bijvoorbeeld door dit grote oversized bouwvakkers gewaad. Die blijkbaar niemand in de klas mooi vond of in ieder geval niet zou dragen. Ik voelde me trots op mijzelf, want ik wist dat ik een paar weken daarvoor dit ding zelf ook nooit zou hebben aangetrokken. Maar nu wel. New schoolyear, new me.