Ik snoep niet, loop niet zomaar binnen bij de McDonalds en zit niet meer achter mijn bureau. In plaats daarvan sta ik zoveel mogelijk als ik werk, eet ik mijn vitamientjes en bestel ik een kleine burger of salade als ik toch bij de Mac beland. Dus ik dieet. Hoor je niet zo vaak van een student, toch? Nee, ik ook niet. Dat komt ook omdat de andere niet-meer-zoetekauwen dat niet zeggen. De meeste reacties kan je namelijk uit Nielsons liedje halen: “Waarom zou je dat doen?”, “Wat doe jij nou?” en “Ik had het nooit van jou verwacht”. Haha, nu heb je dit de rest van de dag in je hoofd.
“De meeste reacties kan je namelijk uit Nielsons liedje halen: Waarom zou je dat doen?”
Maar er ligt echt een taboe op gezond eten en naar de sportschool gaan: “Liever lui dan moe”. Vooral in onze body positivity/love yourself/je bent goed zoals je bent/LEEF ALSOF HET JE LAATSTE DAG IS generatie. Daar worden de gezonde dingen, zoals side salades vierkant uitgelachen en de ijskoffie (sinds dat de trend is) op een voetstuk gezet: “Doe normaal en bestel lekker je burger met grote friet en een ijskoffie. Net zoals de rest”. Is het niet vet raar dat het ongezonde eten de standaard is? Ik denk dat het komt door de belevingsmaatschappij: bij de Mac lunchen met patat en vrienden is veel leuker dan thuis een saaie healthy fitlife lunch maken.
Ik heb maar één garantie als ik 102 word: dat ik nog steeds hetzelfde lichaam heb. En die kan er op veel manieren uitzien. Misschien zit ik in een rolstoel, misschien ben ik overweight, misschien lig ik ziek op bed. Maar misschien wandel ik elke dag in het parkje achter mijn verzorgingstehuis, misschien loop ik wel achter de rolstoel van een 80-jarige, misschien geniet ik op mijn schommelstoel van een smoothie.
Als ik kan kiezen (en tot op zekere hoogte kan dat), dan ga ik natuurlijk voor optie 2. Dus als ik op mijn negentiende al let op wat ik met mijn lichaam doe, dan heb ik no regrets op mijn vijfenveertigste (even stereotyperen dat de meeste vrouwen dan opeens af willen vallen). Dus ik leef nu alvast gezond, speciaal voor mijn 102-jarige ik. Ik wil m’n vitamientjes en frisse lucht. Mijn proteïne en gewichten. Mijn groene thee en een uitmuntende conditie. Mijn sportschoolanbonnement en genoeg slaap.
Leef niet alsof het je laatste dag is, maar leef alsof het over 80 jaar je laatste dag is. Geniet wel alsof het je laatste dag is, dus nu ga ik ijs eten.