Misschien kom je ooit in een situatie dat je de mogelijkheid hebt om stage te lopen of te studeren in het buitenland. Hier komen natuurlijk veel dingen bij kijken. Vooraf, tijdens, maar ook achteraf. In deze artikelen zal ik je door mijn ervaring heen loodsen.
Ik ben op dit moment in Ierland. Ik ga hier stage lopen en woon ik daarnaast met andere meiden in een studentenhuis. Toen ik had gezegd dat ik dit wilde doen, klonk het altijd erg ver weg. Ik kon heel stoer doen naar andere mensen en vertellen dat ik naar het buitenland ga. Maar dan duurt het opeens nog maar een week voordat je weggaat en breekt de stress uit.
Ik heb de laatste week thuis als erg zwaar ervaren. Mijn hoofd draaide echt volle toeren. Het lastigste is dat je niet weet wat je kan verwachten. Er zijn mensen die makkelijk dan tegen zichzelf kunnen zeggen: ‘Als ik niet weet wat ik kan verwachten, dan kan ik mij dus ook geen zorgen maken over de situatie.’ Ik ben niet zo’n persoon. Ik heb meerdere keren gehuild op de bank omdat ik mij echt afvroeg wat ik mezelf allemaal wel niet aan ga doen.
Voor mij was het dan ook lastig om in te pakken. Ik heb uiteindelijk de dag van te voren mijn hele koffer ingepakt en ook dertig keer op de weegschaal gezet. Ik moet onder de 25kg zitten… Dat is misschien veel voor jou, maar voor mij niet. Ik merkte aan mezelf dat ik ook gek ging inpakken. Er kwamen zinnen uit als: ‘Maar straks heb ik een chique gala en dan moet ik een mooie jurk hebben.’ of ‘Maar straks heb ik een Halloweenfeestje en dan wil ik Marty McFly zijn en dan heb ik dit rode shirt nodig.’ Nu ik hierop terugkijk is het echt schamend en de spullen bij deze scenario’s hebben de koffer ook niet gehaald.
Het afscheid van huis. Ik moest de avond voor mijn vlucht al afscheid nemen van mijn vader. Hij zit namelijk ook in het onderwijs (shocking!) en hij moest de volgende dag gewoon werken. Ik kan je vertellen dat je de dag voor je vertrek, heel veel gemixte gevoelens gaat hebben. Ik heb namelijk momenten gehad dat ik er super veel zin in had en 2 minuten later was ik weer aan het janken en alles aan het overdenken.
Op het vliegveld gingen mijn moeder en mijn 2 zusjes mij uitzwaaien. De jongste die hield tranen tegen en ik snap ook wel waarom. Ze wilde niet dat ik het zag, maar tuurlijk zie ik het wel. Ook kwamen 3 vrienden gedag zeggen, wat echt super lief was. Twee daarvan gaan ook in het buitenland stage lopen dus we maken hetzelfde mee.
Het vliegen is leuk, maar kan ook erg vermoeiend zijn. Neem dus niets wat je zegt, laat in de avond, serieus. Je hebt een hele dag allemaal dingen in de gaten moeten houden, indrukken en emoties komen daarbij kijken. Als jij die avond zegt: ‘Ik ga weer naar huis.’, wil je dan eerst er een nachtje over slapen?
Ik zit nu in de eerste dagen en daar zal ik de volgende keer meer over schrijven, maar het went niet gelijk. Je bent in een nieuwe omgeving en je weet niet waar alles is. Geef jezelf daarom de tijd om te oriënteren. Loop naar de winkels toe in de omgeving en kijk waar je straks al je dingetjes kan kopen. Dat helpt meestal wel om een beetje te landen in je nieuwe woonplaats. Ik heb nu nog steeds last van moeite met de nieuwe omgeving. Als ik maar over iets te lang moet nadenken, dan heb ik elke keer het idee dat het de laatste druppel is.
Dat hoort er ook bij. De golven van emoties die je opeens overkomen. Ik moet nu ook samen in een huis wonen met allemaal mensen die ik niet zo goed ken. Ik zal hier ook nog eens meer over schrijven. Het is geven en nemen, maar vooral ook je eigen grenzen aangeven. Daar heb ik ook moeite mee de eerste week. Wanneer heb ik genoeg sociaal gedaan en kan ik mijn eigen ding doen.
Ik denk dat dat genoeg informatie is voor nu. De eerste week zit er waarschijnlijk zo op en dan kan ik hopelijk in een ritme komen. Ritme zorgt er hopelijk voor dat de weken snel voorbijgaan. Ook al geniet ik ook van mijn tijd hier. Nothing beats home.