We zijn weer thuis. Aankomende donderdag ben ik alweer drie weken thuis. Toen ik voor de laatste keer wakker werd in Ierland, had ik nog steeds het idee dat ik droomde. Ik ging naar beneden en iedereen was hectisch aan het inpakken. Ik maakte mij alleen maar zorgen over mijn koffers en of ze straks niet te zwaar zijn.
Toen kwam nog een vriend van ons langs die we hebben ontmoet in Ierland. Hij zat bij hetzelfde programma, maar niet hetzelfde huis. Hij wilde even gedag zeggen en gaf mij een cadeautje. We gingen taart eten en de laatste dingen inpakken.
Ik moest de hele tijd niet huilen. Totdat ik zag dat we drie mensen, inmiddels vrienden, moesten achterlaten. Toen hield ik het niet meer droog. Wat hebben we het goed gehad daar.
En toen waren we opeens op Schiphol en ik zag mijn gezin… ik kan dat gevoel niet echt beschrijven. Het eerste gevoel wat ik had, was vooral een gevoel van voldoening. Ik heb het gewoon gedaan. Mijn vader pakte mij vast en zei bijna met een soort ongeloof: “Je hebt het gewoon gedaan, lieverd.” Dit is namelijk echt een grote stap voor mij.
De dagen die daarna voorbij gingen, waren apart. Ik moest weer een ritme opbouwen in Nederland, weer met mijn gezin leven en ook nog proberen met vrienden af te spreken. Ik vroeg erg veel van mezelf en uiteindelijk raakte ik op. Ik heb tegen mijn vrienden gezegd dat ik even met niemand afspreek en dat ik probeer te wennen aan het leven hier in Nederland. En dat snapten mijn vrienden. Het duurde even, maar nu voel ik me steeds meer de oude. Het slaapritme is er nog niet helemaal, maar dat komt wel.
Ik voel me vooral blij dat ik iets moois heb meegemaakt en dat ik me goed voel. Eerlijk… ik voel me enorm gelukkig. Ik ben blij met het leven dat ik nu heb en ik merk dat ik die realisatie ook te danken heb aan mijn tijd in Ierland.
Een aanrader voor iedereen die een avontuur wilt aangaan, maar ook voor mensen die uit hun comfortzone willen gaan. Ga ervoor!!!