Beste pester, dank je wel

Tamara zoekt elke maand een uitdaging op. Deze maand gaat ze de confrontatie aan met het verleden.

Ik ben naar een psycholoog geweest, ik heb erover gepraat, ik heb gehuild en ik heb geschreeuwd. Ik probeer het achter me te laten. Soms gaat dat goed, soms niet. Maar ik wil ook dat je weet dat ik ontzettend veel van je heb geleerd. En daar wil ik je voor bedanken.

Ik heb lang na kunnen denken over wat ik zou zeggen als ik je nog eens zou zien. Ik wil je vertellen hoeveel pijn je me hebt gedaan, hoeveel vrienden je me hebt gekost, hoe je mijn leven vier jaar lang tot een hel maakte. Ik wil je zeggen hoeveel pijn het nog steeds doet om terug te denken aan al die momenten waarop je me kleineerde, mijn eigen vrienden tegen me opzette en hoe je met een neppe huilbui iedereen aan jouw kant kreeg. Maar weet je wat het meeste pijn doet? Dat je mijn vrienden en vriendinnen ervan hebt weten te overtuigen dat het niks was.

Ik ben naar een psycholoog geweest, ik heb erover gepraat, ik heb gehuild en ik heb geschreeuwd. Ik herinner me ook dat ik eerder heb geprobeerd dat hoofdstuk in mijn leven af te sluiten. Ik stuurde je een mail met mijn verhalen, hoe ik die jaren ervoer. En ik zei sorry, sorry voor het feit dat ik je misschien iets had aangedaan waardoor je zo deed. Weet je nog wat je zei? “Dat had je wel wat eerder mogen zeggen.” Ik probeer het achter me te laten. Soms gaat dat goed, soms niet. Maar ik wil ook dat je weet dat ik ontzettend veel van je heb geleerd. En daar wil ik je voor bedanken.

Ik heb geleerd hoe belangrijk het is om iedereen gelijk en met respect te behandelen. Hoe sterk ik ben en dat ik op mezelf kan vertrouwen als het even moeilijk wordt. Ik heb geleerd dat ik niet over me heen moet laten lopen en dat vrienden en familie er altijd zullen zijn. Dat ze me begrijpen.

Vergeef me

Het heeft een aantal jaar geduurd, maar ik vergeef je. Ik vergeef je de kwetsende woorden die uit je mond kwamen, ik vergeef je de fysieke pijn en littekens, ik vergeef je je grote mond, je pijnlijk wijzende vinger, de uitlachende uitdrukking op je gezicht, de vriendinnetjes die niet meer met me om wilden gaan, het vertrouwen dat mensen in mij verloren, je leugens, de jaren van pijn die erna nog kwamen. Ik vergeef je.

Ik hoop dat je de rust vindt die je nooit had, het zelfvertrouwen, de liefde die je niet kreeg. Ik hoop dat je mij vergeeft voor de keren dat ik terug schreeuwde, nare dingen over je zei of je geen kans gaf om het goede te doen. Uiteindelijk gaat het leven door, en volgens mij hebben we wel genoeg geleden. Vergeef me.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.